... دیده روشندلان را پرگهر دارد هنوز

چشم شبنم در هوای لاله زارش می پرد

دامنی از دامن گل پاک تر دارد هنوز ...

دشت بیرون نامده است از ماتم مجنون هنوز

داغها از لاله دارد سینه هامون هنوز

دامن از خون شفق صبح قیامت پاک کرد ...

لاله داغ است ازان عارض گلفام هنوز

سرو را قامت او می دهد اندام هنوز ...

... اسیر دایره رنگ تا به کی باشم

دلم چو لاله سید شد ازین سرای مجاز

بپوش خرقه عریان تنی ز حضرت عشق ...

... زمین شده است چو افلاک بیقرار امروز

ز جوش لاله و گل کز رکاب می گذرد

پیاده جلوه کند در نظر سوار امروز ...

... توان کشید به آغوش چون نگار امروز

ز جوش لاله و گل خار بر سر دیوار

شده است همچو رگ لعل آبدار امروز ...

... اگر بود اثری ظاهر از غبار امروز

ز لاله جوش خم باده می زند کهسار

شراب لعل برآید ز چشمه سار امروز

چراغ لاله گره کرده دود را در دل

که بی صفا نشود بزم نوبهار امروز ...

... از شوق دست یار جهیدن گرفت باز

از لاله دشت دام تماشا به خاک کرد

دل از سواد شهر رمیدن گرفت باز ...

باشد ز زلف آن رخ چون لاله بی نیاز

از دامن است شعله جواله بی نیاز

ماه تمام رابه معرف چه حاجت است

آن حسن کامل است ز دلاله بی نیاز

از خط گزیر نیست رخ همچو ماه را ...

... حاجت به خلق سوخته جانان نمی برند

از مرهم است داغ دل لاله بی نیاز

این شکر چون کنم که لب تشنه مرا ...

... این نافه که ازناف ختن می سد امروز

ز آغوش وداعی که گل و لاله گشوده است

پیداست که گلچین به چمن می رسد امروز ...

... می شود شمع امیدش روشن از باد صبا

هرکه در راه طلب چون لاله می سوزد نفس

ناله دل زندگی رامانع تعجیل نیست ...

... بیشتر تاریکی این خانه از جام است وبس

سیرنرگس زار چشم لاله رویان کرده ام

پرده شرم وحیادر چشم بادام است وبس ...

... عرق شرم به صد چشم نگهبان تو بس

لاله زاری شود از نامه سیاهان گرخاک

همه را شبنمی از قلزم احسان تو بس ...

... چون نسوزد جگر سنگ به نومیدی من

روی گردانده زمن لاله عذاری که مپرس

کرده ام عهد که کاری نگزینم جز عشق ...

... از دل پرشکوه این بی زبان غافل مباش

از خرام توست آب روشن این لاله زار

از شهیدان خود ای سرو روان غافل مباش ...

شمع بر خاک شهیدان گر نباشد گو مباش

لاله در کوه بدخشان گر نباشد گو مباش

سبزه تیغ تو می باید که باشد تازه روی ...

... هرکه از همصحبتان دارد می گلگون دریغ

میشود چون لاله خون مرده میدر ساغرش

کشتی هرکس درین دریای پرشورش فتاد ...

... چون سبو هرکس کند بالین زدست خشک خویش

ازشراب لاله گون ریزند گل دربسترش

شمع من در هر که آتش می زند پروانه وار ...

... عشق هر کس را نهد بر چهره خال انتخاب

همچو داغ لاله ریزد طشت آتش برسرش

تیغ او خوش بی محابا می رود در خون ما ...

... می شوم باریک در زلف سخن می جویمش

لاله رخساری که جنت تشنه دیدار اوست

درحریم غنچه گل پیرهن می جویمش ...

... پیرهن را چون قبا از سینه چاکان می کند

از شراب لاله گون چون شاخ گل بالیدنش

هیچ کس یارب هدف تیر هوایی را مباد ...

... شبنم گستاخ رابنگر چه برد از بوستان

ازوفای لاله رویان دیده روشن بپوش

در غبار دل نهانم چون چراغ آسیا ...