... به مسکن بستر از پهلوی گرمش سرد ناگشته

کند طی بر براق معرفت اقصای مقصد را

گرامی میهمانی در ره امشب میزبان دارد ...

... حیرت اندر حیرتست و مشکل اندر مشکل است

بی نهایت از بر ما بود تا مقصد مقام

منزل کونین طی کردیم و اول منزل است ...

... خواجم گشتم که از آن حسن زکاتم دادند

تا به مقصد سپرم کشتی مشتاقان را

از خضر همت و از نوح نجاتم دادند ...

... شحنه ای دررسد و جانب سلطان کشدش

کوکبی را که ره مقصد ما گم سازد

صبح خندان به در آید به گریبان کشدش ...

... بر سر خم چون می جوشان برقص

راه ازین شورش به مقصد می رسد

همچو کشتی بر سر طوفان برقص ...

... هرچه در جوهر ترقی و تنزل داشتم

عشق و مستی زودتر زینم به مقصد می رساند

دیر از آن رفتم که در رفتن تأمل داشتم ...

... توسن طبع و هوا سر داده میرانی کجا

دور از مقصد شدی آخر عنانی تاب ده

از سیه چشمان هندی آب در چشمت نماند ...

... وز سجده نیاز بساطش منورست

معراج حاجتست و به مقصد مقابل است

میزان طاعتست و به جنت برابرست ...

... برون ز چار جدار چهار ارکان شد

ز چابکی سوی مقصد بدان شتاب رسید

که منزلی پس از آن سایه اش نمایان شد ...

... قسم به ذات تو خوردن بدی نمی آرد

قسم به مقصد امیدهای هرجایی

به مسندی که رود تاج سر به فراشی ...

... دیده ای وا کن که بینایی درین ره پیشواست

از سر اخلاص پا بردار مقصد در دلست

از حضور دل زبان بگشا اجابت در دعاست ...

... نی هوای کعبه دارم بعد ازین نی فکر دیر

مقصد من بارگاه خان خانان آمده

آن که در ظلمات تنهایی خیال مدح او ...

... با مؤمن و کافر آشنا گردیدیم

بتخانه و کعبه ام به مقصد نرساند

ره پای و سری نداشت و اگر دیدیم

... سعیی کن و خویش را به جایی برسان

چون غایت ره بغیر یک مقصد نیست

هر ره که روی به انتهایی برسان

... که گر ز ذره نظر یابم آفتاب شوم

رسم به مقصد و عمدا نایستم از ننگ

به هر طرف چو همت گران-رکاب شوم ...

... جوشش پروانه بود برقرار

مقصد پروانه هستی گداز

در قدم شمع بود سوز و ساز ...

... بار ننگ نقطه موهوم ما را برنتافت

دوش این پرگار ورنه مقصد ایجادم نبود

ناله واری گر نفس داری فصیحی شکوه چیست ...

... ره چو سوی اوست گو یک گام صد فرسنگ باش

مقصد افغانست خوش باشد فصیحی شرم چیست

گو درین ماتم سرا یک نوحه بی آهنگ باش

... زین گلستان ناله ای چند آشنا می خواستیم

کفر و دین مقصد نبود از خدمت دیر و حرم

مشت خاکی داشتیم و کیمیا می خواستیم ...

... هر کجا بودیم از کنج طلب پر می زدیم

مقصد ما سیر گلخن بود ورنه کی چو خس

دست را بیهوده در دلهای صرصر می زدیم ...

... وز دگر سو نوگل بستان انصارم که هست

جد من پیر هرات آن مقصد و ملجای من

از پی وحی معانی دوش چون روح القدس ...

... در طواف آیند گرد من همه اعضای من

گر شوم خاک ره خود چون تو باشی مقصدم

توتیا آسا شود در دیده من جای من ...