... چنان که شاه مظفر به یک دو مه زین پیش

کشید رنج سفر کرد طی منازل دور

به فصل دی که ز سرما فسرده گشت چو یخ ...

... امید گاه امیران خدایگان صدور

زید به دولت و عزت چه در سفر چه حضر

به زیر ظل ولی عهد تا به یوم نشور

... نجوید لحظه ای آسایش تن

سفر سازد پی کسب معالی

که رسم زن بود یک جای بودن ...

... بحمدالله مرا تن گشته راحت

همه بار سفر ننهاده بر تن

ندیده صدمه ای از سختی راه

نخورده لطمه ای از بیم رهزن

همه برگ سفر دارم مهیا

همه عیش حضر دارم معین ...

... این گفت دخترم سر زا رفته پیش از این

آن گفت مرده شوهرم اندر سفر همی

آن دیگری سرود که از هشت ماه قبل ...

... مال منست و مال نسیم سحر همی

گر رفت بر سفر پدرت شکر کن که هست

آن مادر ستوده ات اندر حضر همی ...

... زین پیش که بودی به امیران و وزیران

اندر سفر و غیر سفر مدح سرایی

از بهر ستودنشان بود و ز پی مدح ...

... او هم اندر بر خرها همه پیغامبر است

مرو ای مرد مسافر به سفر جز با او

که ترا در همه احوال رفیق سفر است

حال ممدوحین زین چامه بدان ای هشیار ...

... درک لقایش غنیمتی است مه برچنگ

از سفر این خجسته وادیم آمد

خواستم افزون کنم سخن به مدیحش ...

... تو از کون های گرد لاله زاری

یکی را این سفر همراه داری

کنار رستوران قلا نمودی ...

... اگر عارف در ایران داشت باور

که باشد در سفر مترس میسر

به کون زیر سر هرگز نمی ساخت ...

... چه بود از مشهدی گشتن خیالت

ترا بر این سفر کی کرد تشویق

تو و مشهد تو و این حسن توفیق ...

... چکد می گر بیفشارم به هم پلک

کنار سفره از مستی چنانم

که دستم گم کند راه دهانم ...

تو عارف واقعا گوساله بودی

که از من این سفر دوری نمودی

مگر کون قحط بود اینجا قلندر ...

... گر از سرچشمه تا سر تخت باشد

سفر با ضعف پیری سخت باشد

چو دورست از من آثار سلامت ...

... می گذرد وقت غنیمت شمار

بر خور از این سفرۀ بی انتظار

چون سخن زهره به این جا رسید ...

... حامل تخت من نام آورند

چون سفر و سیر کنم در هوا

تخت مرا حمل دهند آن دو تا ...

... گر نبدی مرتع من در فلک

سفرۀ هستی نشدی با نمک

سر به سر عشق نهادن خطاست ...

... هرچه کند با همه یک سان کند

گر تو نخندی به رخم این سفر

بر لب خود خنده نبینی دگر ...

... ‎قرقر می کرد مرا در گلو

‎این سفر آبم چو فروتر کشید

‎سنگ دگر شد سر راهم پدید ...

ای هم سفر عزیز من مجد

افکار تو خنده آورنده است ...

... آب سردیست که در موسم تابستان نیست

از پس این سفر شوم مرا کار معاش

سخت شد از تو چه پنهان ز خدا پنهان نیست ...

... رفت برباد و بجز لطف تواش تاوان نیست

تا توانی تو از این سفره به مردم بخوران

کاندر این خانه کسی تا به ابد مهمان نیست ...

... حاصل بحر و کان به باد بداد

بود سیم سفر که از تبریز

شد به سوی فرنگ خسرو راد ...

... به سوی پایتخت روی نهاد

سفر شه بنای باغ امیر

چون به یک سال اتفاق افتاد ...

... قربان تو ای درد و بلای تو به جانم

عفوم کن و آزرده مشو این سفر از من

گر بار دگر همچو خلافی به تو کردم ...

... من غنی بودم و نمود مرا

سفر اصفهان چنین مسکین

خسرو و اصفهان نکو دیدم ...

... طبخ مازندرانی و رشتی

سفره ام را نموده عطر آگین

نان و انگور سفره ام به صفا

قرص خورشید و خوشه پروین ...

... شسته و رفته در خور تحسین

سفر اصفهان چو پیش آمد

به خزان شد حواله فروردین ...

... ملبوس همین پوست به بردارم و بس

ز اسباب سفر که جمله مردم دارند

من بنده همین عزم سفر دارم و بس

... با خودت نیز ببر معتمدالسلطنه را

نیست در خارج لذت سفر یکتنه را

از تن مالیۀ ملک بکن این کنه را ...