... چون ز راه نیک و بد برخاستیم

دل ز بار این و آن افشانده ایم

چون دل عطار شد دریای عشق ...

ما بار دگر گوشه خمار گرفتیم

دادیم دل از دست و پی یار گرفتیم ...

... گفتند خودی تو درین راه حجاب است

ترک خودی خویش به یکبار گرفتیم

ای بس که چو پروانه پر سوخته از شمع ...

تا ما ره عشق تو سپردیم

صد بار به زندگی بمردیم

ما را ز دو کون نیم جان بود ...

... گر تو دین می طلبی از سر دنیی برخیز

که ز دین بار نیابیم مگر بار کشیم

گر ازین شاخ گل وصل طمع می داریم ...

بار دیگر روی زیبایی ببین

عقل و جان را تازه سودایی ببین ...

... هر زمانی شیب و بالایی ببین

گر ندیدی دل به زیر بار عشق

شبنمی در زیر دریایی ببین ...

... زانکه نتوان کرد الا پاک دامن رای او

غسل کن اول به آب دیده من هفت بار

تا طهارت کرده گردی گرد هفت اعضای او ...

... که کمر ماند بی میان از تو

بار ندهی و پیش خود خوانی

این چه شیوه است صد فغان از تو ...

... چون ز برای خود کنم چند کشم بلای تو

نی ز برای تو به جان بار بلای تو کشم

عشق تو و بلای جان جان من و وفای تو ...

... تا کی گردی به گرد عالم

یک بار به قعر جان فرو شو

گر می خواهی که کل شود دل ...

... گر نتوانی چنین فرو شد

باری برو و چنان فرو شو

عطار چه در مکان نشستی ...

... چند باشی در حجاب خود نهان

دلبرت صد بار آمد بار ده

یا برو گر مؤمنی اسلام آر ...

... خفتگان مست را دشنام ده

چون بخواهی ریخت همچون گل ز بار

بار کم کش باده گلفام ده

همچو گل شو باده گلفام نوش ...

... از جادویی چشمش برخاسته صد غوغا

تا بر سر بازاری یکبار گذر کرده

چون مه به کله داری پیروزه قبا بسته ...

... روزی که ز بد کردن بگرفت دلش کلی

بگذاشته دست از بد صد بار بتر کرده

صد چشمه حیوان است اندر لب سیرابش ...

... بگریخته نفس تو از یار ز نامردی

چون بار گران دیده از خلق حذر کرده

برخیزی اگر مردی در شیوه ما آیی ...

... جمله ز گران عقلی در سیر سبک بوده

وآنگه ز سبک روحی در بار گران مانده

صد عالم بی پایان از خوف و رجا بیرون ...

... تو یقین می دان که آن گنجی است در ویرانه ای

ور به یک صورت فرو ریزی چو گلبرگی ز بار

کی رسد دریا به تو تو مست از پیمانه ای ...

گر تو نسیمی ز زلف یار نیابی

تا به ابد رد شوی و بار نیابی

یک دم اگر بوی زلف او به تو آید ...

... پرده بدر گرچه پرده دار نیابی

هرچه وجودی گرفت جمله غبار است

ره به عدم بر تو تا غبار نیابی

یافتن یار چیست گم شدن تو ...

... از شادی من خلق جهان شاد شدندی

گر بر دل من بار غم یار نبودی

از باده من خلق جهان مست بدندی ...

تو را تا سر بود برجا کجا داری کله داری

که شمع از بی سری یابد کلاه از نور جباری

سر یک موی سر مفراز و سر در باز و سر بر نه

اگر پیش سر اندازان سزای تن سری داری

چو بار آمد سر یحیی سرش بر تیرگی ماند

درین سر باختن این سر بدان گر مرد اسراری ...

... ز روح عیسوی بویی به تو نرسید پنداری

چو در جانت ز دنیا بار بسیار است و از دین نه

تو را زین بار جان دین رفت و دنیا هم به سر باری

اگر از زندگی خود نکردی ذره ای حاصل ...

... ای دل سوخته گر مرد رهی

خون خوری تن زنی و بار کشی

بر امید گل وصلش شب و روز ...

... بس سبک دل گشتی از عشق ای فرید

جان بده بار گران چندی کشی

... بی نام و نشان می رو زین نام و نشان تا کی

گفتی به امید تو بارت بکشم از جان

پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی

عطار همی بیند کز بار غم عشقش

عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی