دیوانه ام که بر سر من جنگ می شود

جنس کساد کوچه و بازار نیستم

عنانداری نمی آمد ز من سیل بهاران را

دل دیوانه را در کوچه و بازار سر دادم

کوچه گرد آستین چون اشک حسرت نیستیم

همچو مژگان بر در یک خانه پا افشرده ایم

... گرچه عمری شد ز مردم خویش را دزدیده ام

در سر هر کوچه ای چندین عسس باشد مرا

گر ز دل بیرون دهم خاری که دارم در جگر ...

... موج بی پروای دریای حقیقت کن مرا

استخوانم سرمه شد از کوچه گردی های حرص

خانه دار گوشه چشم قناعت کن مرا ...

... عاشقان دانند قدر جلوه مستانه را

نیست پروا سیل بی زنهار را از کوچه بند

می گشاید زور می آخر در میخانه را ...

... در و دیوار نتواند عنان سیل پیچیدن

که منع از کوچه گردی می کند دیوانه ما را

ز برق تیشه ما سنگ خارا آب می گردد ...

... نپیچد بر کمر در جلوه گر زلف سیاهش را

به سیر کوچه باغ خلد اگر اقبال فرماید

عبیر پیرهن سازند حوران خاک راهش را ...

... مومیایی عرق خجلت سنگ است اینجا

چه کند کوچه و بازار به دیوانه ما

دامن دشت جنون سینه تنگ است اینجا ...

... چه خیال است که از پای نشیند صایب

تا به هر کوچه چو طفلان ندود بازی ما

... درین بساط من آن سیل پر شر و شورم

که بحر کوچه دهد همچو رود نیل مرا

عزیز کرده عشق و محبتم صایب ...

... سواد شهر بود داغ لاله در صحرا

شده است کوچه و بازار پر ز دیوانه

به من شده است جنون تا حواله در صحرا ...

... ز تار و پود جهان آگهیم با طفلی

دویده است به هر کوچه نی سواری ما

زبان ما اگر از شکر تیغ خاموش است ...

... باشد چو نقش پای زمین گیر برق و باد

در کوچه ای که رفته فرو پا به گل مرا

من کز یگانگی در توحید می زنم ...

... در ساغر من است شرابی که می برد

بیخود به سیر کوچه و بازار شیشه را

این باده ای که آن لب میگون رسانده است ...

... صایب به حیرتم که گرفته است چون قرار

در کوچه بند زلف دل هرزه گرد ما

... بر هم زند نسیم گلی آشیان ما

نی کوچه می دهد نفس ما چو بگذرد

غافل مشو ز ناله آتش زبان ما ...

... شیریم ولی زهره آزار نداریم

از جنبش رگ کوچه دهد نیشتر ما

آزادی ما در گرو پختگی ماست ...

... پیوند نیست حاجت این نخل خوش ثمر را

خونین دلی که با عشق یک کوچه راه رفته است

کشتی نوح داند دریای پرخطر را ...

... کان شمع سامان می دهد از شعله زرین بال ها

با عقل گشتم هم سفر یک کوچه راه از بی کسی

شد ریشه ریشه دامنم از خار استدلال ها ...