اگر به لاله شوی هم پیاله در صحرا
شود دو آتشه رخسار لاله در صحرا
خمار نرگس لیلی به چشم مجنون شد
یکی هزار ز چشم غزاله در صحرا
ز جاده ها چو رگ چنگ ناله برخیزد
اگر شود ز لبم پهن، ناله در صحرا
نمی شود دل پر خون گشاده از وسعت
که شد گره به جگر آه لاله در صحرا
فغان که حلقه سرگشتگی ز حیرانی
احاطه کرده مرا همچو هاله در صحرا
مگر نسیم ازان زلف سرگذشتی گفت؟
که لاله ها شده مشکین کلاله در صحرا
ز کوه، دامن دشت جنون پر از سنگ است
شود نصیب که تا این نواله در صحرا
به داغ آبله یابند دشت پیمایان
نشان پای مرا همچو لاله در صحرا
هنوز از اثر دود آه مجنون است
سیاه روزن چشم غزاله در صحرا
ترحم است به مجنون من که می شکند
خمار سنگ ملامت به ژاله در صحرا
به چشم وحشت، مجنون دور گرد مرا
سواد شهر بود داغ لاله در صحرا
شده است کوچه و بازار پر ز دیوانه
به من شده است جنون تا حواله در صحرا
سیاه خیمه لیلی در گریه مجنون
نهان به خون شده چون داغ لاله در صحرا
گل همیشه بهارست داغ من صائب
اگر بهار زند جوش، لاله در صحرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف عشق و درد و جنون ناشی از آن می‌پردازد. او با استفاده از تصاویری از طبیعت، مانند لاله، نرگس، و غزاله، احساسات عمیق خود را منتقل می‌کند. عشق به معشوق، که در اینجا لیلی است، سبب می‌شود که دل او پر از درد و عذاب شود. شاعر اشاره می‌کند که چقدر این عشق او را تحت تاثیر قرار داده و به حالتی از سرگشتگی و حیرانی دچار کرده است. او حتی به حالت نالیدن و فریاد از دل شکستگی خود در صحرا می‌پردازد و در نهایت به این نکته می‌رسد که این عشق همواره در وجودش باقی می‌ماند. شعر به نوعی بیانگر زیبایی و غم عشق است که با تصاویر طبیعی مرتبط شده است.
هوش مصنوعی: اگر با لاله‌ها در بیابان همراه شوی، چهره‌ات همچون لاله خواهد شد و زیبایی‌ات در آنجا دوچندان خواهد بود.
هوش مصنوعی: نگاه نرگس لیلی چنان مست و شگفت‌انگیز بود که مجنون را مجذوب خود کرد، به طوری که در مقایسه با آن، زیبایی چشم‌های غزاله در بیابان هزاران بار کمتر به نظر می‌رسید.
هوش مصنوعی: وقتی که از جاده‌ها مانند سیم‌های چنگ، ناله‌ای بلند شود، اگر این ناله از لبانم بیرون بیاید، در صحرا نیز پخش خواهد شد.
هوش مصنوعی: دل شکسته و پر از غم نمی‌تواند آرامش پیدا کند، زیرا در دل درد و رنج عمیق جاری است، همان‌طور که غم و اندوه لاله‌ای که در بیابان رشد کرده، بر جگرش فشار می‌آورد.
هوش مصنوعی: آه، من در حیرانی و سردرگمی به شدت غوطه‌ورم، به گونه‌ای که این وضعیت مانند هاله‌ای دور من را فراگرفته است و مرا محاصره کرده.
هوش مصنوعی: آیا نسیم از داستان آن زلف دلربا چیزی به ما گفت؟ که گل‌های لاله در دشت، به رنگ سیاه و مانند مشک به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: از کوه‌ها به دشت جنون، پر از سنگ و موانع است. تنها کسی می‌تواند این نعمت را در دل صحرا به دست‌آورد که شایسته‌اش باشد.
هوش مصنوعی: دشت‌نوردان به نشانه پای من، آثار داغی را که بر روی زمین باقی مانده، مانند لاله‌ای در صحرا می‌یابند.
هوش مصنوعی: هنوز رد پایی از داغ دل مجنون بر روی روزنه‌های چشم غزال در دشت باقی مانده است.
هوش مصنوعی: دوست من احساس ترحم می‌کند به مجنون، زیرا او در برابر ناراحتی و زخم‌های ناشی از سرزنش و انتقاد همانند قطره‌ای باران در بیابان، تاب می‌آورد و مقاومت می‌کند.
هوش مصنوعی: مجنون با نگرانی و ترس به من نگاه می‌کرد، در حالی که در آنجا، در دل صحرا، نشانی از عشق و شوریدگی، مانند داغ لاله‌ای بر پا بود.
هوش مصنوعی: کوچه و بازار پر شده از دیوانگان، و من از شدت جنون به جایی در دل صحرا رفته‌ام.
هوش مصنوعی: چادر سیاه لیلی در سختی و غم مجنون پنهان شده است، چنان که زخم لاله‌ای در دشت نمایان است.
هوش مصنوعی: گل همیشه در حال شکفتن است و در دل من داغ و اندوهی وجود دارد. اگر بهار به شوق بیفتد، لاله‌ها در دشت‌ها جوانه خواهند زد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
بیا که سوخت ز شوق تو لاله در صحرا
بود به راه تو چشم غزاله در صحرا
خورد ز لاله چو مستان انجمن هر دم
به یاد چشم تو آهو پیاله در صحرا
روم ز شوق تو بیرون ز شهر، تا چو جرس
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.