... چشم خونگرمی ز هر افسرده خونی داشتن

نبض آتش ز آستین موج پیدا کردن است

خواب راحت دیده ای نام تحمل می بری ...

... ناخدا داند که طوفان است او را سرنوشت

گر سوادش از خط یک موج دریا روشن است

بسکه ذوق دیدنت داریم بعد از سوختن ...

دیوانه گر به دل غم دنیا شمرده است

از موج کیسه زر دنیا شمرده است

فرد حسابی از دل ما می توان گرفت ...

... دریا ز جوش گوهر رازت لبالب است

هر جا که موج چون نفس ما شمرده است

دیوانه قلمرو سرگشتگی اسیر ...

موجه دریا ز شورم مصرع پیچیده است

در صدف گوهر ز اشکم معنی دزدیده است ...

... گریه ما دشت را مهمان دریا می کند

صفحه بحر ازحباب و موج بزم چیده است

در ریاض آرزو گر خار بلبل سبز شد ...

دشت جنون ز فتنه چشم تو دیده ای است

هر موج اشک خیل غزال رمیده ای است

یک عمر در شکنجه امید بوده ایم ...

... گرفتاری به کامم چون نباشد

حریفان موج ساغر دام ساقی است

دماغ از بیدماغی می رسانیم ...

... آرزوی منصب دنیا بلاست

قطره را هر موج امید ساحلی است

با نظر تنگی بود دنیا فراخ ...

... به نام شوق تو هر شبنمی معمایی است

هوا ز موج طراوت سفینه غزل است

چمن ز لاله و گل مطلع خوش انشایی است ...

... طراوت از طراوت می زند جوش

لب هر موج تحسین هوایی است

سپندی سوزم از حیرت در این دشت ...

... جز خیال زلف او در دل نمی گنجد مرا

موج این دریا نشان حلقه های دام اوست

آبروی پاکبازان محبت اشک ماست ...

کرده خونم را صف مژگان چراغان زیر پوست

موج نشتر می زند نبض شهیدان زیر پوست

بیش از این با حسرت سرشار بازی چون کنم ...

... کی گشایم بال جرأت باغبان پیداست کیست

سایه سرو قدت موج تجلی می زند

هر کجا گلشن تو باشی باغبان پیداست کیست ...

... گل را به بزم شعله ز خار امتیاز نیست

آشفتگی ز سایه من موج می زند

کس رو شناس پرتو خورشید راز نیست ...

... حیرتی دارم که چون از دیده دریا فتاد

موج اشک ما که امید کناری هم نداشت

درقفس بر روی بلبل از چمن درها گشود ...

... وصف لعلش مختصر خواهم نوشت

می زند جوش از دلم موج شکست

باطل السحر خطر خواهم نوشت ...

... دل بیدرد من اوقات جنون ضایع کرد

نیست بحری که به هر موج حبابی ننوشت

کسی از شرع ملامت نشد آگاه اسیر ...

... می توان از گرد مجنون دامن لیلی گرفت

قطره تا موج محیط بی نیازی گوهر است

می توان سامانی از هر پاره کشتی گرفت ...

مگشای پیش هر کس بار فسانه چون موج

بند زبان ندارند اهل زمانه چون موج

کی بیمی از شکستن دارد به بحر هستی

تا کشتیی نگردد صید کرانه چون موج

از خویش اگر گذشتیم راه برون شدن هست

بحر شهادت است این ما در میانه چون موج

ما را غبار خاطر در بحر گریه سر داد

او در کرانه چون دشت ما در میانه چون موج

در بر و بحر عالم چون دل مسافری کو

بی آب و دانه چون ما بی آشیانه چون موج

در بحر آشنایی تا دیده می گشایم

اشکم کند به راهی هر دم روانه چون موج

تا کی به بحر هستی در بند هیچ بودن

بشکن به زور بازو زنجیر خانه چون موج

دریا اسیر گردد از بیقراری من

تیغش همان به خونم دارد زبانه چون موج

قطره چون موج اضطراب افتد

بر سرش خانه حباب افتد ...

... گل شکار است تار پیرهنت

همچو موجی که بر گلاب افتد

نیست از تاب می اسیر عجب ...

... نسوزد گر حجاب روی او در پرده دلها را

شرار سنگ هم پروانه از موج هوا دارد

به موری خرمنی از حاصل دل می توان دادن ...