... سر نهاده بر در خمار و سامان باخته

کان و دریا را زچشم درفشان انداخته

وز هوای لعل جانان جوهر جان باخته ...

... چشمم از بهر چه ریزد خون دل بر بوی اشک

کی کند دریا زبهر لؤلؤی تر خرخشه

همچو خواجو بنده ی هندوی او گشتم ولیک ...

... در کوی غمت ساخته مأوا دل ما

چون غرقه دریای حقیقت گشتیم

عالم همه قطره گشت و دریا دل ما

چشمم که مدام آن حسرت بارد

پیوسته کنار من چو دریا دارد

هر دم بنظاره ی رخت تشنه ترست ...

... بینی تن من در آب سرچشمه ی چشم

چون موی که در میان دریا افتد

... هر روز از آن یک سر و گردن بفزاید

دریا چه بود با کف رادش که خسی چند

در حال بگیرند هر آنچش به کف آید ...

... جهان به ذات تو دارد هزار استظهار

به نزد بخشش تو قطره را ز دریا ننگ

به جنب قدر تو خورشید را ز گردون عار ...

... ره نمی داند به سوی او جلال

آخر آن دردانه دریا کجاست

... چیست جهان تا مرا به چشم درآید

بر لب دریا حدیث خس نتوان گفت

ره به سراپرده تو عقل نیارد ...

... مانند اشکم باران نبارد

چون سیل چشمم دریا نباشد

گفتی که وصلم فردا بیابی ...

... مردم دیده به دامن گهر از چشمم یافت

هندو از بهر گهر معتکف دریا شد

آن چه بالاست که با موی تو هم قد آمد ...

... نقص در رشته کمال نماند

شاه دریا عطا که با کف او

خلق را حاجت سفال نماند ...

ای به ما نزدیک همچون جان و دور از ما چو دل

کرده ام از شوق لعلت دیده را دریا چو دل

تو دل و جان منی بی تو نشاید زیستن ...

... چون بحر اگر چه نیست به جز باد در کفم

از گوهر نسفته چو دریا توانگرم

من صافی اندرون و حریفان دور ما ...

... بحر از کجا و چشم گهربارم از کجا

من قطره را مساوی دریا نمی کنم

تا دیدم از هوای رخت گریه جلال ...

... عجب مدار که بر کار و بار می گریم

زمین عجب نه که دریا شود ز اشک جلال

بدین صفت که من از هجر یار می گریم

... بل کز آن منزل به منزل باز نتوان آمدن

عشق دریای ست کآن را نیست پایانی پدید

از چنین دریا به ساحل باز نتوان آمدن

عاقلان از کوی او دیوانه می گردند باز ...

... خیل خیالت چو کند بر دل غمدیده گذر

دامن گوهر دهدش دیده دریا دل من

تا نرسد چشم بدان آتش رخسار ترا ...

... از سر عشق بی خبری عیب ما مکن

ما غرقه گشته ایم و تو دریا ندیده ای

راهی ست راه عشق و تو آن ره نرفته ای ...

... در آن زمان که بخندد شکوفه سحری

جلال بر لب دریا به دست ناید کام

درون بحر قدم نه چو طالب گهری