... اگر عنان نکشد خود که همچنان دارد

نه آسمان کرم گویمش که دریایی است

که از حباب بهر کف صد آسمان دارد ...

... حرارت غضبش گر رسد ببحر جهد

سمندر از نفس ماهیان دریایی

بگوش در کشد از نظم او نبات النعش ...

... عاشقی بالاترست از کفر و دین

عشق دریایی است بی قعر و کران

عشق بیرونست از شرح و بیان ...

... مایی ما که اسیری به جهان قطره نمود

غرقه در بحر شد و هست کنون دریایی

تویی که مشرق انوار و ذات اسمایی

تویی که قطره و موج و حباب و دریایی

تویی که آدم و نوح و خلیل و داودی ...

... چون گریه را پنهان کنم کز دیده ی تر دامنم

اتا دیده بر هم می زنم سر کرده دریایی دگر

عشق فغانی گر بسی ماند نهان بر هر کسی ...

... که آتش از غم فردا بود در جامه خوابش

دلی باید چو کوهی دیده ای باید چو دریایی

که با خورشیدرویی چون نشینی آوری تابش ...

... سرای دیده و دل هم خراب شد هر دو

شب فراق تو شد دیده ام چو دریایی

به رود و مردم چشمم حباب شد هر دو ...

... در چنین وقت بهترین جایی

نیست جز در کنار دریایی

لب دریاست چون لب دلبر ...

... نکند چرخ دلم را بمرادی خرم

بعراق عرب از روم رسد دریایی

نرسد بر لب خشک من ازان دریانم ...

... که در حدیقه تن کرده جاری آب روان

فضای قدرت بی علتش چو دریایی ست

که چشم عقل در او زورقی ست سرگردان ...

مراست هر طرف از سیل اشک دریایی

کجا روم چه کنم ره نمی برم جایی ...

... علامتهای پیدا گشتن باران درو پیدا

چو گیرم پیش رویش باشدم هر دیده دریایی

ز عکس چین زلفش موج بی پایان درو پیدا ...

... دگر گرینده چشمی خواهد از سیلاب رانیها

زهر تفتنده دشت انگیخت شورانگیز دریایی

دگر پست و بلند ملک غم را می کند یکسان ...

... باز افزاید همان این درد کار افزای من

گشت چشمم ژرف دریایی وآتش خون دل

شاخ مرجان اندر او مژگان خون پالای من ...

... در نگنجد عشق در گفت و شنید

عشق دریایی بود بن ناپدید

گر بود در ماتمی صد نوحه گر ...

... علی را بهر من وصف کن

گفتم معذورم دار گفت از وصفش ناگزیری گفتم اکنون که ناگزیرم بخدا سوگند علی چون دریایی بیکران و پرتوان بود سخن که میگفت قاطع و حکم که میراند عادل بود سرچشمه های دانش و حکمت از اطرافش جاری بود

از دنیا و لذاتش بیگانه بود و شب و تنهاییش را خویش بود بسیار می گریست و مدتها به اندیشه می نشست جامه های زمخت و طعام ناگوار را می پسندید ...

... بجان شما اما اکنون که بخت یار است بگذشته ننگرم

چرا که کسی را که دریایی آب زلال است حسرت آب شور بگذشته نخورد

عمر و بن عبید روزی بنزد منصور شد منصور پیش از خلافت دوست وی بود از آن رو بزرگش داشت و نزدیک خویش نشاند ...

... خداوند فرمود و نفخت فیه من روحی و نیز فرمود یا ایتهاالنفس المطمینه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه و خرد در وسط این چهار است

در نهج البلاغه آمده است که امیر مومنانع را پرسیدند قدر چیست گفت راهی تاریک است مسپاریدش دوباره اش پرسیدند گفت دریایی عظیم است در مغاکش فرونشوید بار سومش پرسیدند گفت رازی خدایی است خود را به رنج گشودنش میفکنید

آن عرابی بشتر قانع و شیر ...

... به دنیا جز پنج چیز همه زاید بود نانی که خوری آبی که تشنگیت فرو نشاند جامه ای که بپوشدت خانه ای که در آن نشینی و دانشی که آن را به کاربری

بسا نیرومندی که در کوشش خویش بدنیا پیراسته رای نیز بود اما روزی بدستش نرسد و بسا ناتوانی که کوششی نیز چندان نکند و گویی از دریایی روزی همی گیرد این از آن روست که خداوند را در خلق جهانیان سری است که فاش نگشته

یکی از بزرگان گفت ما به صحت تشخیص اندازه ی چیزی که می بینیم یقین نداریم نیز بر تشخیص حجمی که در حقیقت دارد چه چشم در این تشخیص قابل تکیه نیست ...