... گر یاد کند ز آتش قهر تو نماند

نم در دهن شور کف آورده دریا

بر قله کهسار زنی بیرق خورشید ...

... نهاده مه ز افق روی در منازل شرقی

چو زورقی که به ساحل فتد ز لجه ی دریا

تو گویی از پی نزهتگه بتان سمن رخ ...

... کف بر آورده قلزم مواج

ابر با بخشش تو دریا را

برده آب از تلاطم امواج ...

... که از هیبتش ملک سنجر بلرزد

شه آسمان قدر دریا دل آنکو

ز سهمش همه چین و کشمر بلرزد ...

... عواطفش بسر جسم و جان فرو ریزد

ذخایری که ز دریا و کان شود واصل

ایادیش بکف انس و جان فرو ریزد ...

... ناخدایی که با خدا باشد

بود ایمن ز بار و دریا بار

برو ای یار اگر خرد داری ...

... با وجودش دهر داهی لولیی آیینه دار

گه چو زرین زورقی بر ساحل دریای نیل

گه چو سیمین حلقه یی در حقه گوهر نگار ...

... زو شده بنیاد انشا و سیاقت استوار

لجه دریای دانش را ز کلکش جزر و مد

دوحه بستان حکمت را ز نطفش برگ و بار ...

... بوالمجاهد وارث تخت کیان کهف الوری

آنکه می خواهد ز دستش کان و دریا زینهار

حیدر ثانی محمد شاه عادل دل که هست ...

... آتش نه لیکن از نفش آفاق پر سموم

دریا نه لیکن از دمش افلاک پر بخار

آن ابر بهمنست بدستان زمین نورد ...

... در گلشن مدیح تو دستانسرا هزار

دریای جود را ز بنان تو جزر و مد

دیبای فضل را ز بیان تو پود و تار ...

... بر سپهر شب نما چون نجم ثاقب در مسیر

لجه دریای قیر از جزر و مدش پر بخار

دامن صحاری سیم از خط و خالش پر عبیر ...

... یولج اللیلش بود اوراد در شبهای تیر

گر ندیدی ماهی ذوالنون و دریای محیط

راستی ماهیت او بین و انگشت وزیر ...

... خنده بر گلدسته جنت زند نار سعیر

ای کف دریا نوالت آزرا نعم الکفیل

وی دل دانش پناهت عقل را نعم النصیر ...

... ملک جهان بیسر یسارت خورد یمین

دریا و کان بیمن یمینت دهد یسار

عالم باهتمام وجود تو در وجود ...

... بدان امید که همچون تو گوهری یابد

شده ست مردم چشمم مقیم دریا بار

ز حاجیان تو در حیرتم که پیوسته ...

... به دور معدلت قطب آسمان مقدار

سحاب بخشش دریا نوال پاک گهر

سپهر مرتبت کان یسار کوه و قار ...

... همچو سدره رفعتش بی منتها این نونهال

همچو دریا آب رویش بیحد این روشن گهر

چون مه کنعان نسیمش راحت جان عزیز ...

... غایت مقصود تکوین داور دور زمان

زبده ی ارکان عالم در دریای ظفر

شهریار آسمان حضرت شه انجم حشم ...

... شیر شادروان شد از آثار جانها جانور

موج دریاهای خون از بسکه می زد بر فلک

کاسه های چرخ پر خون سران شد سر بسر ...

... از سم که پیکران جبهه بخاک آلوده مه

وز خوی دریا دلان زورق در آب افکنده خور

سرکشان بر قالب خنجرگدازان خشت زن ...

... ای در گردون جنابت مصدر ارباب ملک

وی کف دریا نوالت رازق رزق بشر

بنده را آزاد کرد اقبالت از دینار لیک ...

... برهان دول کهف بشر آصف ثانی

روشن گهر اروع و دریا دل بارع

درگاه ترا خوانده فلک طارم عاشر ...

... و أعوان جفا را نظر قهر تو قامع

دریای کف دست گهرریز تو زاخر

برهان سر تیغ زبان تیز تو قاطع ...

... کرده عقل از ضمیرت استکشاف

بکر دریا نشین خاطر تو

برده آب از سلاله اصداف ...

... با ترنم ساز بزم دل هم آوا یافتم

دیده را هر دم بسا لؤلؤ که از دریای دل

در کنار مردم هندوی لالا یافتم ...

... چون سفر کردم از آن وادی که او را منزلست

دامن کهسار از آب دیده دریا یافتم

جان خواجو باد قندیل عبادتگاه او ...

... دیده بانان سرشک من شب پیما را

رشته های در ناسفته ز دریا مرسوم

طوطیانرا که بشیرین سخنی منسوبند ...

... بر سر کویت سلام از روضه ی دارالقرار

بر دل و دستت درود از ابر و دریا والسلام

... ملکت کون و مکان در چشم تعظیمش غبار

حاصل دریا و کان بر خوان تجریدش حطام

هودج گردون هیون رفعتش را بر کتف ...

... کی بهر صورت دهم چون بادبان دل را بباد

زا برای آنک در دریای معنی لنگرم

گرچه در منصوبه بازی فادرم از ده هزار ...

... در خال خود بچشم خویش بینی بنگرم

گرچه از دریا و کان یکجو مرا محصول نیست

حاصلات کان و دریا را بیک جو نشمرم

همچو سرو و سوسنم آزاد بینند از جهان ...