... ز بس قطره باران که فیضش فراهم زد

چو دریا شد آن آبی که وقتی شمر بود او

من آن نقد عرضی کش درین فرش بنهفتم ...

... زان گونه که یک لقمه به مهمان نرسیده

شک نیست که این چشم چو دریا نگذارد

در شهر یکی خانه توفان نرسیده ...

... و آن تن که کشیدی به کمنمدش جذبوه

و آن دیده دریا شده را درد و غم او

صد بار به دستان مصیبت صلبوه ...

... تا قطره را نباشد از گم شدن هراسی

بر راه باز گشتن دریا پدید کردی

می خواستی که از ما بر ما بهانه گیری ...

... بر الف می کنند جمله مدار

هم به دریاست باز گشت نمی

که ز دریا جدا شود به بخار

به نهایت رسان تو خط وجود ...

... لا نهنگیست کاینات او بار

لا دهن باز کرده دریاوش

هو دم اندر کشیده عنقاوار ...

... تا مگر این اسم مسما شود

قطره به دریا چو دگر باز رفت

نام و نشانش همه دریا شود

پرتو آن نور که گفتم یکیست ...

... نیست رنگی در آبگینه و آب

باده شان رنگ می دهد دریاب

باده نیز اندر اصل خود آبیست ...

... چون سر رشته یافتی یکتاست

گر ز دریا جدا شود قطره

نه که دریا جدا و قطره جداست

یار با ماست وین سخن ز نهفت ...

... ز هر بیهوده ای کامم بر آید

چو دریا پر گهر دارم ضمیری

ولی گوهر نمیجوید امیری ...

صاحب ابر دست دریا کف

میر عباد عبد آصف صف ...

... منم آن هیچ کس کس من باش

زان دل ابرساز دریا کن

التفاتی به جانب ما کن ...

... در طلب گر تو پاک باشی و حر

همچودریا شوی ز معنی پر

هر دمی آزمایشی باشد ...

... عقد خرمهره رشته در شد

خلق دریافت زرق سازیشان

حق نمایی و حقه بازیشان ...

... خاک ازیشان چگونه مشک شود

گر به دریا روند خشک شود

به هوس حلقه در ذکر چکنی ...

... زر به این نظم ده چو جویی نام

در پی در روی به دریا بار

زانکه در را شناختی مقدار ...

... جنگ داری بهانه خواهی جست

هر که دریافت سر آل عبا

خواه در خرقه باش و خواه قبا ...

... از گناه ار چه چرک ناک شویم

چون به دریا رسیم پاک شویم

از من و روز و شب گنه جستن ...

... زان رحیق اردمی دونوش کنی

هم چو دریا ز عشق جوش کنی

تا که دریاست جوش دریا هست

جهد کن تا شوی چو دریا مست

جوش دریا تمام خواهد بود

جوش تست آنکه خام خواهد بود

... صاحبا در شب سعادت خواب

مکن و روز نیک را دریاب

که وجودت به جود فربه باد ...

... دگر اندر خروشم آوردند

همچو دریا به جوشم آوردند

سخن اوحدی که میدانی ...

... از نبی الا علی کو داشت فر انبیا

در سخا بود از دل و دستش خجل دریا و کوه

این سخن دارد مصدق هر که خواند هل اتی ...

... بخشش ایدل زین بزرگان چون که هر یک بوده اند

در دریای فتوت گوهر کان سخا

پیروی کن گر نجات مخلصانت آرزوست ...

... چگونه یاد کند جود معن و یحیی را

زرشک دست تو دریا فتاد در تب و لرز

بسست طبع و دهانش دلیل حمی را ...

... نافه آهوی چین خیزد زکام شیر غاب

ور سموم قهر او بر سطح دریا بگذرد

عیبه های جوشن ماهی بسوزد اندر آب ...

... از بحر بهر آن خردش نام کف نهاد

دریا شنید قصه در پاشی کفت

بر روی خود ز خجلت جود تو کف نهاد ...

... ور نسیم لطف تو بر بیشه شیران وزد

ور سموم قهر تو یابد سوی دریا گذار

در صدف از تاب قهرت در شود دیگر بی آب ...