... چه موج ها که پیاپی همی رسد هر دم

ز جوش و جنبش دریای او به ساحل ما

هزار نقش به یک لحظه می پذیرد دل ...

... چشم دریابین کسی دارد که غرق بحر شد

ورنه نقش موج بیند هر که او بر ساحل است

نیست کامل در دو عالم هرکه دریا عین اوست ...

... جهان و هرچه در او هست جنبش دریاست

ز قعر بحر بساحل همی کند اخراج

دلم که ساحل بینهایت اوست

بود مدام بامواج بحر او محتاج ...

... به امیدی که رسد موجی از آن بحر بدل

سالها ساکن آن لجه و ساحل گردید

منزلی به ز دل و دیده من هیچ نیافت ...

از جنبش این دریا هر موج که برخیزد

بر والوی جان آید بر ساحل دل ریزد

دل را همه جان سازد جان را همه دل آنگه ...

... گردیکه براو گه گه غربال هوا بیزد

ای مرد بیابانی بگریز ازین ساحل

زان پیش که در دامن موجیت فرو ریزد ...

... تا موج تو ما را نکشد جانب دریا

از ساحل خود جانب دریا نتوان شد

تا جذبه او برنرباید من و ما را ...

... گاه معشوق تر از چهره عذرا دارش

گرچه ساحل بود از موج مدارش خالی

ور چو دریاست پر از لولو لالا دارش ...

... چونکه گردد موج زن دریای بی پایان او

ساحل دریای بی پایان او باشد دلم

لولو و مرجان او خواهی ز بحز دل طلب

زانکه بحر لولو و مرجان او باشد دلم

مغربی از بحر و ساحل بیش ازین چیزی مگوی

زانکه دایم قلزم و عمان او باشد دلم

... که هر نفس به دگر سوی و کوی منحرفی

گهی چو چرجی و گاهی چو بحر و گه ساحل

گهی چو جنت و گاهی چو نار ملتهبی ...

... قوت و قوتی تو بی پیدا و پنهانم فرست

تا مگر موجی کشد بازم ز ساحل در محیط

هر زمان صد موج چون دریای عمانم فرست ...

... جهان و هر چه درو هست جنبش دریاست

ز قعر بحر به ساحل همی کند اخراج

دلم که ساحل دریای بی نهایت اوست

بود مدام به امواج بحر او محتاج ...

... چه طرفه درد که موجش بود دوا و علاج

کسی که موج به دریا کشیدش از ساحل

وقوف یافت ز سر حقیقت و معراج ...

... قاموس بحر گفت خبر بر بتشنگان

از ما که همچو موج بدین ساحل آمدیم

تا ظن نباشدت که شبه شبه گوهرست ...

... زاهد چه خبر داری از احوال دل ما

در لجه بحریم و تو در ساحل عمان

ما با غم خویشیم و تو با غصه خویشی ...

... شدم دریای بی پایان که هرگز

نبیند هیچ کشتی ساحل من

دلم در جعد مشکین تو گم شد ...

... از این تخمیر آب و گل تویی مقصود حق ای دل

تویی دریای بی ساحل به صورت گرچه چون جویی

ز گوهرهای گنج شه بغواصی شوی آگه ...

... سبکباران برون بردند رخت از بحر بی پایان

نمی یابند بیرون شو گرانباران به ساحل ها

نظر ابن حسام از ماسوی بردند و او را بین ...

... ما درین بحر به کشتی تو یابیم نجات

کششی کن که به ساحل کشی از گردابم

آن چنان تشنه ی لعل لب سیراب توام ...

... راست چون سروی ست نخل قامتت بر طرف چشم

کز ریاض جان وطن بر ساحل دریا گرفت

خاک کویت را ز آب دیده می دارم نگاه ...

... ای بسا کشتی که بشکستند سیاحان راه

تا قدم زاین ورطه خون خوار بر ساحل زدند

آفرین بر راه بینانی که شبهای رحیل ...

... تا رخت هوس پاک به دریا نفکندند

زاین ورطه خون خوار به ساحل نرسیدند

آن ها که جز این راه شدند از پی مقصود ...