... وز خیالی آن دگر با جهد مر

رو نهاده سوی دریا بهر در

وآن دگر بهر ترهب در کنشت ...

... که بود هر خرمن آن را دانه چین

حبذا دریای عمر بی غمی

که بود زو هفت دریا شب نمی

جرعه ای چون ریخت ساقی الست ...

... هست دهها و وطنها و رباط

باز منزلهای دریا در وقوف

وقت موج و حبس بی عرصه و سقوف ...

... آب از هر سو عنان را واکشید

از تگ دریا غباری برجهید

چونک خوبی زنان فا او نمود ...

... کف همی بینی روانه هر طرف

کف بی دریا ندارد منصرف

کف به حس بینی و دریا از دلیل

فکر پنهان آشکارا قال و قیل ...

... پیک اگرچه در زمین چابک تگیست

چون به دریا رفت بسکسته رگیست

او حملناهم بود فی البر و بس ...

... از طعام الله و قوت خوش گوار

بر چنان دریا چو کشتی شو سوار

باش در روزه شکیبا و مصر ...

... از ایاز این خود محالست و بعید

کو یکی دریاست قعرش ناپدید

هفت دریا اندرو یک قطره ای

جمله هستی ز موجش چکره ای

جمله پاکیها از آن دریا برند

قطره هااش یک به یک میناگرند ...

... عارفان را سرمه ای هست آن بجوی

تا که دریا گردد این چشم چو جوی

ذره ای از عقل و هوش ار با منست ...

... چون شکست آن کشتی او بی مراد

در کنار رحمت دریا فتاد

جان به حق پیوست چون بی هوش شد ...

... می پرد آن باز سوی کیقباد

چونک دریاهای رحمت جوش کرد

سنگها هم آب حیوان نوش کرد ...

... ز اضطرابات شک او ساکن شود

تا کف دریا نیاید سوی خاک

که اصل او آمد بود در اصطکاک ...

... آب اندر ناودان عاریتیست

آب اندر ابر و دریا فطرتیست

فکر و اندیشه ست مثل ناودان ...

... وز شراب و شاهدان بی حسیب

یا از آن دریا که موجش گوهرست

گوهرش گوینده و بیناورست ...

... در نگنجد عشق در گفت و شنید

عشق دریاییست قعرش ناپدید

قطره های بحر را نتوان شمرد

هفت دریا پیش آن بحرست خرد

این سخن پایان ندارد ای فلان ...

... گردش کف را چو دیدی مختصر

حیرتت باید به دریا در نگر

آنک کف را دید سر گویان بود

وانک دریا دید او حیران بود

آنک کف را دید نیتها کند

وانک دریا دید دل دریا کند

آنک کفها دید باشد در شمار

و آنک دریا دید شد بی اختیار

آنک او کف دید در گردش بود

وانک دریا دید او بی غش بود

... وین حجاب ظرف ها هم چون خیام

هست دریا خیمه ای در وی حیات

بط را لیکن کلاغان را ممات ...

... گفتن ذره مرادی دان خفی

محرم دریا نه ای این دم کفی

آفتاب نیر ایمان شیخ ...

... ز اشتیاق روی تو جوشد چنان

ای همه دریا چه خواهی کرد نم

وی همه هستی چه می جویی عدم ...

... آن سپد خود را چو پر از آب دید

کرد استغنا و از دریا برید

بر جگر آبش یکی قطره نماند ...

... رحمتی بی علتی بی خدمتی

آید از دریا مبارک ساعتی

الله الله گرد دریابار گرد

گرچه باشند اهل دریابار زرد

تا که آید لطف بخشایش گری ...

... گشت بر جان خوشتر از شکرنبات

زان نبات ار گرد در دریا رود

تلخی دریا همه شیرین شود

صدهزار احوال آمد هم چنین ...