حباب و موج را هر کس که از دریا جدا بیند

زخط و خال کثرت چهره وحدت کجا بیند ...

... اگر آب حیات معنیم ریزند در ساغر

به چشم وحشتم موج سراب لاف می آید

تراوش می کند خونین دلی از مهر خاموشی ...

... کدامین عنبرین مو می کند در سینه ام جولان

که از دریای دل یک موج بی عنبر نمی آید

به منزل می برد قطع تعلق کاروانی را ...

... مگر چون خار و خس در دامن تسلیم آویزد

وگرنه موج ازین دریا مسلم برنمی آید

نمی آید ز دل بی عشق بیرون قطره اشکی ...

... پشیمان می شود هر کس به کاهل کار فرماید

زموج بیقراری حرص آسودن نمی داند

زبان را در طلب پیوسته سایل کار فرماید ...

... تلاش خاکساری می کنم در عشق تا دیدم

که تیغ موج را دریا به ساحل کار فرماید

ندارد بر گرفتاران ترحم عشق سنگین دل ...

... کشتیی را که شود کوه غم من لنگر

ناخدا موج خطر را ز خدا می طلبد

به گواهان لباسی نشود خون ثابت ...

... بی شکستن به مقامی نرسد عزم درست

کشتی ما مدد از موج خطر می طلبد

حاجت خود نکند عرض به هرکس صایب ...

... چه خیال است که گوهر به صدف واگردد

قطره تا موج سبکسیر تواند گردید

حیف باشد گره خاطر دریا گردد ...

... دست در دامن تسلیم و رضا زن صایب

تا ترا موج خطر دامن مادر گردد

... چون خس و خار درین بحر سبک کن خود را

تا ترا موج خطر دامن مادر گردد

شوق پروانه ز مهتاب شود بیش به شمع ...

... با رخ خوب تو چون ماه مقابل گردد

می شود موج خطر سلسله جنبان محیط

شور دیوانه یکی صد ز سلاسل گردد ...

... ناف دریاست چو گرداب مرا لنگرگاه

نیستم موج که سعیم پی ساحل گردد

مرغ روح شهدا پر به پر هم بسته است ...

... رهنوردان طلب بال و پر یکدگرند

موج را موج دگر سلسله جنبان گردد

می شود پیش مه روی تو خورشید سفید ...

... هرکه شد واله و دیوانه لیلی نگهان

در نظر موج سرابش رم آهو گردد

سر مویی به دل خلق گرانی مپسند ...

... بی قراری است مرا باعث آرامش دل

لنگر کشتی من موج خطر می گردد

شوق چون قافله سالار شود رهرو را ...

... گوهر پاک مرا کام نهنگ است صدف

کمر کشتی من موج خطر می بندد

تربتش را به چراغ دگران حاجت نیست ...

... از خط سبز چه پرواست لب لعل ترا

چه زیان موج به سرچشمه کوثر دارد

رشک بر کوکب اقبال حباب است مرا ...

می کجا مهر حجاب از لب ما بردارد

نه حباب است که هر موج ز جا بردارد

رشته گوهر سیراب شود مژگانش ...

... کشتی بیجگران چشم به ساحل دارد

موج سد ره طوفان نشود دریا را

دل دیوانه چه پروای سلاسل دارد ...

بحر هر چند به بر همچو حبابم دارد

شوق سرگشته تر از موج سرابم دارد

می شود کوتهی راه ز تعجیل دراز ...