... هزاران ارغوان را ارغوانم

سخن کشتی و معنی همچو دریا

درآ زوتر که تا کشتی برانم

... ز روی عشق از عالم فزونم

یکی قطره که هم قطره ست و دریا

من این اشکال ها را آزمونم ...

... چو اندر مخزن اسرار بودیم

چرا خود کف ما دریا نباشد

چو اندر قعر دریابار بودیم

خمش باش و دو عالم را به گفت آر ...

... بیا کامروز چون موسی عمران

به مردی گرد از دریا برآریم

همه شب چون عصا افتاده بودیم ...

... که گر ویران شود عالم بسازیم

اگر دریا شود آتش بنوشیم

وگر زخمی رسد مرهم بسازیم ...

... چو مرغ خانه تا کی دانه چینیم

چه شد دریا چو ما مرغابیانیم

برو ای مرغ خانه تو چه دانی

که ما مرغان در آن دریا چه سانیم

مزن بر عاشقان عشق تشنیع ...

... که حوا را بنشناسم ز آدم

ز شور من بشوریده ست دریا

ز سرمستی من مست است عالم ...

... خود بگو من کدخدایم من خدایی نیستم

من نگویم چون کنم دریا مرا تا چون برد

غرقه ام در بحر و دربند سقایی نیستم ...

... ور من از سختی دل در کار خود سستی کنم

زود از دریا برآید شعله های آذرم

همچو زر خندان خوشم اندر میان آتشش ...

... گه از آن دف نعره و فریاد زیر و بم خوریم

ماهییم و ساقی ما نیست جز دریای عشق

هیچ دریا کم شود زان رو که بیش و کم خوریم

گه چو گردون از مه و خورشید اشکم پر کنیم ...

... بی نشان را یافتیم و از نشان برخاستیم

گرد از دریا برآوردیم و دود از نه فلک

از زمان و از زمین و آسمان برخاستیم ...

... که گمان داشت که ما زان علل فاسده ایم

آن نهنگیم که دریا بر ما یک قدح است

ما نه مردان ثرید و عدس و مایده ایم ...

... همچو سرهنگ قضاییم که لشکر شکنیم

ما چو سیلیم و تو دریا ز تو دور افتادیم

به سر و روی دوان گشته به سوی وطنیم ...

... دست و پا نی و در آن معرکه جولان داریم

هفت دریا بر ما غرقه یک قطره بود

که به کف شعشعه جوهر انسان داریم ...

... قمر اندر قمر اندر قمر اندر قمریم

وز سحابی که فرستد بر ما آن دریا

گهر اندر گهر اندر گهر اندر گهریم ...

ما ز بالاییم و بالا می رویم

ما ز دریاییم و دریا می رویم

ما از آن جا و از این جا نیستیم ...

... عشق است بحر معنی هر یک چو ماهی در بحر

احمد گهر به دریا اینک همی نمایم

... موج برآر از عدم تا برباید مرا

بر لب دریا به ترس چند روم گام گام

دام شهم شمس دین صید به تبریز کرد ...

پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم

بیشتر آ گوهرا تا همه دریا رویم

دست به هم وادهیم حلقه صفت جوق جوق

جمع معلق زنان مست به دریا دویم

بر لب دریای عشق تازه بروییم باز

های که چون گلستان تا به ابد ما نویم ...

... نعره زنان همچو رعد گرچه چنین خامشیم

جان چو دریا تو راست بر کف خود نه بیا

گرچه که ما همچو چرخ بی گنهی می کشیم ...