... چو دلپذیر نبودش چرا گرفت و گذاشت

عیار موجه بیتاب ما ز دریا پرس

که بارها سر زنجیر ما گرفت و گذاشت ...

... هزار مرتبه نبض مرا گرفت و گذاشت

مشو مقید موج سراب این عالم

که خضر دامن آب بقا گرفت و گذاشت ...

کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت

بیار کشتی می نوبت پیاله گذشت ...

... به جرم این که کله گوشه بر محیط شکست

ز تیغ موج چها بر سر حباب نرفت

ز سوز سینه ما هیچ کس نشد آگاه ...

... یکی هزار شد از وصل بیقراری من

به قرب دریا از موج پیچ و تاب نرفت

نظر به قطره و دریا یکی است نسبت من ...

شد مدتی که خشت سر خم کتاب ماست

موج شراب سرخی سرهای باب ماست

مرغابی ایم و عالم آب است جان ما ...

... با آن که غیر باد نداریم در گره

لب تشنه تیغ موج به خون حباب ماست

نی می کند به ناخن دشمن شکست ما ...

... خطی که گرد خود ز خرابی کشیده ایم

در موج خیز حادثه دارالامان ماست

احوال خود به گریه ادا می کنیم ما ...

باد بهار سلسله جنبان صحبت است

موج شراب دام پریزاد عشرت است

هر شاخ گل که خم شود از باد نوبهار ...

... بر هر طرف که میل کند بحر تابعم

موج مرا به کف چه عنان ارادت است

در ساغر زیاده طلب خون بود مدام ...

... از نعل واژگون مرو از راه زینهار

در زیر موج ریگ روان آب کوثرست

صایب کسی که گوشه عزلت گزیده است ...

... از بس گزیده است سلامت روی مرا

موج خطر به چشم من آغوش مادرست

در قطره ای چه جلوه کند بحر بیکنار ...

... از دست ساقیان گل اندام خوشترست

در بحر بیکنار نگیرد قرار موج

هر ناز او مقدمه ناز دیگرست ...

... در قلزمی که حیرت دیدار ناخداست

موج عنان گسسته به لنگر برابرست

مهر خموشیی که مرا بر دهن زدند ...

... با حکمت هزار فلاطون برابرست

موج سراب و طره لیلی ز بیخودی

در دیده یگانه مجنون برابرست ...

... ما چون حباب خانه سرانجام می کنیم

از موج اگر چه قافله ما روانترست

پاس وفا کشیده به بند گران مرا ...

... جرم سفینه تو که بر سنگ خورده است

نومید بازگشتن موج خطر بس است

بیخوابی که چشم تو ترسیده است ازو ...

... آزادگان به راحله خود سفر کنند

تخت روان موج ز ریگ روان بس است

زخمی که خشک بند توان کرد نعمتی است ...

با قرب یار رشته جان در کشاکش است

در عین بحر موج همان در کشاکش است

گویا نسیم راه در آن زلف یافته است ...

... آرام نیست راهنوردان شوق را

دایم ز موج ریگ روان در کشاکش است

عشاق را ز تازه نهالان شکیب نیست ...

... هر چند حرص مالک روی زمین شود

چون موجه سراب همان در کشاکش است

بر فرق هر که سرکشی از سر نمی نهد ...

... بحر تو بی کنار ز تن پروری شده است

از جان بشوی دست که هر موج ساحل است

ای رهروی که خیر به مردم رسانده ای ...

... از بیم انقطاع همان می تپد دلم

در بحر اگر چه ریشه این موج محکم است

پروای زخم نیست دل آب گشته را ...

... زین آب زیر کاه که چرخ است و کهکشان

ایمن مشو که موج خطرها در او گم است

هستی است شکری که ازو چهر می چکد ...

... یک سرو در سراسر این سبز گلشن است

با سرگذشتگان چه کند موج حادثات

شمع خموش را چه غم از باد دامن است ...