خورشید بر آسمان نپیماید راه

زان گونه که بر زمین سپه راند شاه ...

... ای صنم چنگ زن چنگ سبک تر بزن

پرده مستان بدر راه قلندر بزن

لشکر صبح آمدند میکده را در بزن ...

... ناله ی بربط شنو باده ی روشن ستان

درج معانی بکاو راه معالی سپر

تا که بود زهر و نوش تا که بود رنج و ناز ...

... بیاموزی آن را که آگاه نیست

دلش را بدین بارگه راه نیست

چو دل ها که بینی همه روشن است ...

... تو خواهی بسنده کن و خواه نه

سوی خواست او مر تو را راه نه

... تو گر مردمی آز کوتاه کن

به پیغمبر خویشتن راه کن

ز هر چیز ورزی فزونی بده ...

... به گیتی چنین روز تاریخ شد

هم اندر زمان نامداری ز راه

سر دشمن آورد نزدیک شاه ...

... بیارام یک شب ز بیرون شهر

وز آسایش راه بردار بهر

تنی چند از رازت آگاه کن ...

... سر خویشتن گیر و بربند بار

شب و روز با کاروان راه کن

مرا ز آن سخن یکسر آگاه کن ...

... چنین داد پاسخ که فردا پگاه

از اختر ببینم یکی راز و راه

برافزون روز اندر آیم به شهر ...

چنین تا به درگاه مانوش شد

همه رنج راهش فراموش شد

چو مانوش برخواند گفتار شاه ...

... همه گفتنی زیر پای آوری

مگر من به پیشش نیایم به راه

دگر هرچه خواهد ز ما گو بخواه ...

... همه کینه ها را بجای آورم

بر این گونه ها باز گردم ز راه

وگرنه به روم اندر آرم سپاه ...

... به ایران زمین بازگردد به کام

وز آن راه دیگر نیاید به شام

... کسی را که بود از بزرگیش بهر

فرستادشان تا بر آرد به راه

که باشید یکسر نوا نزد شاه ...

... فرستاد نه پاره دفتر به شاه

که هر یک سوی دانشی برد راه

چو دریای دانش مر آن هر یکی ...

... کجا شب همانش همان است روز

سوی روشنایی کشد باز راه

یکی نردبانی ز سنگ سیاه ...

... که تا کالبدشان نگردد تباه

چنین است کهف و چنین است راه

... بدو گفت ادنی که یافه مگوی

بدین راه بیداد خیره مپوی

که جاوید کس زندگانی نجست ...

... گر این زنده گردد همه بگرویم

به راهی که پویی بر آن ره رویم

ببستند پیمان و متی برفت ...

... بدو بگرویدند و بر دین او

گرفتند از او راه و آیین او

همه روم دین مسیحا گرفت

زن و مرد راه سکوبا گرفت

چو خواهد که کاری بباشد خدای ...

... سوی خاور آمد جهانجوی شاه

سپاهی که بر باد بربست راه

همی رفت تا پیش دریا رسید ...

... نیابی که دارد ز دانش بسی

مگر آن که ایدر ز یک روزه راه

یکی دانشی هست همچهر شاه ...

... که از آفریننده آگه نبود

کسانی که بر کوه راهون بدند

اگرچه فزون گویم افزون بدند ...

... همی صحف آدم فرو خواندند

به راهون فرود آمده ست این زمان

که آدم فرود آمد از آسمان ...

... همه ساله مردم بدان که دوان

چو کشتی سوی کوه راهون رسید

پیامبر مرآن مردمان را بدید ...

... اگر شاه خواهد بگویم به شاه

هر آنچ از خرد نزد او هست راه

پس آن گه مهانش بدو باز گفت ...

... بدین کوه چون آمدی بی سپاه

که بر تو گزندی نیامد ز راه

تو با این چنین مردم غمگسار

چگونه گذاری همی روزگار

سه ماه است تا من به راه اندرم

چه بد دید از این راه بد لشکرم

ندیدیم یزدان پرست ایچ کس ...

... بدین سان به ما بر جهان گشت تنگ

همی پیش وز پس ندانیم راه

نهاده دو دیده به فرمان شاه ...

... به دختر فرستاد پیغام شاه

که نزدیک من کس مجویید راه

همان به که در بیشه پنهان شوید ...

... به درگاه ضحاک گردن فراز

به شش مه بریدند یک ساله راه

به بیت المقدس به نزدیک شاه

... برفتند و بگذاشتند آن زمین

گریزان برفتند یک ماهه راه

به جستن بدان بیشه آمد سپاه ...

... خورش داد از او مر مرا کردگار

سپاسم ز یزدان که او داد راه

همو داردم شهریارا نگاه ...