... شدست پیدا از تو نهان تیغ و قلم

خجل شوند همی از زبان دربارت

زبان پر گوهر و در فشان تیغ و قلم ...

... جهان بخندداز خرمی چو صبح و چو گل

چو اشگبار شود دیدگان تیغ و قلم

ز تف خشم تو نز بوی مشک و کافورست ...

... چه گفتگفت زهی پهلوان تیغ و قلم

بناز از قلم خویش و تیغ گوهر بار

که می بنازد از تو روان تیغ و قلم ...

... هم موج قفایش زند از دست تلاطم

چون دست گهر بار تو کی باشد هرگز

ورچند ز گوهر بود انباشته قلزم ...

... آهوی من آنست که بر دو نان از حرص

چون سگ بنجنبانم صدبار سر و دم

من مدح چرا گویم از بهر دو من نان ...

... بس کرده تجرع دمادم

در هر و سه گام پنج شش بار

ده قصه هفتخوان رستم ...

... در اشتیاق بزرگی و انتظار کرم

غبار بخل ز صحن زمین بچرخ رسید

کجاست آخر یک ابر سیل بار کرم

نه مرغ همت کس را پری ز بال سخا

نه شاخ دولت کس راست برگ و بار کرم

ز بار شکر و ثنا می کشم هزاران کوه

کجاست کس که کشیدنیم ذره بار کرم

نهفته پرده امساک جمله چهره جود ...

... نیامد آخر یک گل ز غنچه احسان

نماند آخر یک طفل از تبار کرم

نعوذ بالله اگر صدر شرق خودنبدی ...

... منیر طلعت او سوسن ریاض شرف

بلند همت او سرو جویبار کرم

زهی بعرض کریم تو ابتهاج ثنا ...

... کرم بحضرت عالیش بسته شد ور نه

کجا رسیدی امید در غبار کرم

بخدمت در خود مر سپهر اخضر را ...

... بخیر خیر شود شست خار خار کرم

کجاست حاتم طی تا ببیندی باری

ببارگاه تو از صاحب اعتذار کرم

تویی که آتش همت زنی بخر من بخل ...

... شب ثنای تو تا روز چون منم بیدار

برون در مگذارم بروز بار کرم

منم که ناید در هیچ قرن خوش صوتی ...

... دل هوا مگر از جور چرخ سردشدست

و گرنه اشک چه بار دزدیده ها چندان

مگر که باد خزانی بباغ ضرابست ...

... چو روزگار لجوج و چو چرخ بی فرمان

چو برق تیغ زن و چون اثیر صاعقه بار

چو ابر سوی هوا سرکش و چو باد دوان ...

... بکوه ماند اگر کوه زعفران روید

بابرماند اگر ابر زر دهد باران

چو کوه کوه عقیق و چو توده توده زر ...

... بقصر جسم برآرند باز هودج جان

سواد قالب بار دگر شود مسکون

یکی بحکم ازل مالک نعیم ابد ...

... بپیش هر خسی از بهر آستینی نان

هزار بار زمین بوس کرده چون دامن

بحرص آنکه یکی لقمه بی جگریابی ...

... اندر برابر سخنی پاکتر ز جان

صد بار عقل گفت بتهدید کاین سخن

کرمان و زیره بصره و خرماست هان و هان ...

... چو من نخیزد مرغی ز آشیان سخن

بآب طبعم تر گشت جویبار علوم

بباد فضلم بشکفت گلستان سخن ...

... همیرسند بر طبع من ز عالم غیب

ز در حکمت پر بار کاروان سخن

ز بس نتایج فکر و زبس معانی بکر ...

... ندیده ذره از آفتاب جود کسی

شدم بطبع گهربار لعل کان سخن

اگر بشعر کسی را ترقیی بودی ...

... بر سجده سر نهاده دگر کس بنفشه سان

این همچو صبح سرددم آن بر بسر غبار

این کرده رخ چو آبی و آن اشک ناردان ...

... عیسی مریم از پی آن تا کند علاج

صد بار بیش قصد زمین کرد از آسمان

ترتیب کرده است زبیت الدوا فلک ...

... علت پذیر چون شود او اینقدر بدان

صد بار بر زبان قدر رفت با قضا

کانشخص پاک جان جهانست و هان و هان ...

... حقا که بر روان خرد بود و جان فضل

آن بار کز بخار ترا بود بر زبان

هر چند ابر و باد بوقت سخا و بذل ...

... ثور و حمل بشکر چنین نعمت گران

شد چهره مبارک تو زعفران صفت

زیرا همی بخندد ازوجان انس و جان ...

... خویشتن را از ره خدمت سوابق ساخته

لفظ گوهر بار شیرین کار او از ساحری

گوش گردون حقه سر حقایق ساخته ...

... خوشتر از کارگه ار تنگی

برتر از بارگه رضوانی

منزل معدلت و انصافی ...

... بیت معمور ز تو زندانی

پیش خاک تو بروزی صد بار

چرخ بر خاک نهد پیشانی ...

... خسرو تا جوران آنکه ز جمشید بهست

خسروا جز بر تو بار مرا خوش نبود

جز ثنای تو دگر کار مرا خوش نبود

خورده شد باده بفرمان تو یکبار و لیک

خوردن باده دگر بار مرا خوش نبود

خوردن آنچه تن من شود از خوردن آن ...

... خندان میان خون جگر چون پیاله ام

چون شمع هست یک شب و صد بار گریه ام

چون نای هست یک دم و صد گونه ناله ام ...

... پیش توایم همچو قلم چشم بر سخن

سمعت چو کرد خوب گهربار لفظ تو

هرگز چگونه میل کند بر دگر سخن ...

... گشته خجل زرای تو خورشید روزها

بشکسته تیر کلک ز شرم تو بارها

عاجز بود ز شرح کمالت زبان ها ...

... چون ابر کوز بحر برد قطره وانگهی

تحفه به بحر قطره باران برد همی

ای مشتری به شرم ز فرخ بقای تو ...

... خاک از حلمت گرانی یافته

خضر جان از لفظ گوهر بار تو

طعم آب زندگانی یافته ...

... شاه ریاحین سوی بستان چمید

زاطلس سرخ ابر زدش بارگاه

باغ ببرد از چمن خلد زیب ...

... در دل گل صنعت اکسیر بین

سخت مبارک نفسست این صبا

یکنفس و اینهمه تأثیر بین ...

... پس چه توانگرد چو ایزد ترا

بار خدای همگان آفرید

عقل ز رایت هنر آموختست ...

... وانکه برون برد سر از چنبرت

بار سر او نکشد گردنش

وانکه نهد پای برون از خطت ...

... ورچه هر کس دران فتادستند

مانده بی برگ و بار سرو و چنار

ورچه صد دست برگشادستند ...

... خوانی چه کنی که میزبان او را

هر لقمه هزار بار بشمارد

آن سفره نحس مردریگش بین ...

... وان قرص حقیر چون هلال صوم

کش گرسنگی ز لب همی بارد

جبه و دستار افزونی که من در خدمتت

بارها بفروختم این بار می باید خرید

رسم تشریف از میان برداشتی تا لاجرم ...

... رنجی که به هر وقت صداع تو نمودی

این بار به عذر آمد و در پای تو افتاد

بر درگه عالیت جهان همچو وشاقی ...