... میان بادیه قهر در شب بدعت

زمانه بود سراسیمه و فتاده ز راه

چو ماه دولت او زاسمان ملک بتافت ...

... سموم خشم تو و زمهریر کینه تو

بر آن زمین که رود روز رزم و بادافراه

معاندان را در استخوان بسوزد مغز ...

... همی کنم به ری آن خواب را کنون تعبیر

که در مه رمضان پار دیده ام به راه

ز بهر مجلس عالیت کرده بودم جمع ...

... قیمت تاج و نگین و تیغ و تخت و بارگاه

هست رایش خلق را سوی سعادت راهبر

بی مبارک رای او سوی سعادت نیست راه

روی نصرت را دم شمشیر او دارد سپید ...

... تو پناه خلق بادی و تو را ایزد پناه

خشم تو مانند آتش باد وگمراهان چو نی

کین تو چون باد صرصر باد و بدخواهان چوکاه

... برد ز بیت الحرم به مسجد اقصی

داد تو را حلم و علم خضر و براهیم

حکم سلیمان و پارسایی یحیی ...

... از جهت آن رسید دیر به خدمت

کز خطر راه بود با غم و شکوی

صعب رهی کاندرو نصیب نیابد ...

... همی نگار شود روی حور فرش تو را

بر آن امید که یک راه روی او سپری

تورا سزد زجهان باده خوردن و رامش ...

... چون رأی تیره دلان پرپیج و تاب و خمی

چون راه بدکنشان پررنگ و زرق و فنی

گویی دلیل غمی کاسیب جان و دلی ...

... بر سیرت قلندریانم ز بیم آنک

مستم ز عشق و راه قلندر همی زنم

لیکن مرا کسی نشناسد قلندری ...

... کیوان گلیم دشمن او را سیاه کرد

گیتی گشاد راه فنا بر مخالفان

هرکس که شد مخالفش آهنگ راه کرد

جایی که شد به کینه و جایی که شد به مهر ...

... فر تو چون پر جبرییل امین باد

گرچه ز چین تا به مصر راه درازست

ملک تو از حد مصر تا در چین باد ...

... او و من هر دو به مهر و دوستی یکتا دلیم

نیست راه اندر میانه حاسد و بدگوی را

... آن خط مشک بوی که بر عارضش دمید

بر گل سپاه مورچه گویی که راه کرد

چیره شدیم ما به گنه بر به عشق از آنک ...

دی نگاری دیدم اندر راه چون بدر منیر

کز برون گل بود و مشک و از درون می بود و شیر ...

... زعشق و مهر دگر دلبران کرانه کنم

وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا

دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم ...

... با سر زلف تو از جور به راز آمده ایم

بینی آن زلف دراز تو که از راه دراز

ما به نظاره آن زلف دراز آمده ایم ...

... چند دارم ز پی وعده تو گوش به در

چند دارم زپی رقعه تو چشم به راه

هست پیوسته تورا خواب در آن چشم دژم ...

... کافر بشدی مؤمن, مؤمن بشدی مرتد

گر راه وصال او بر خلق بیانستی

ور قیصر رومی را زنار رفیقستی

راهش نشدی پنهان عیبش نه عیانستی

ور نعره مستان را در هجر خطر بودی ...

... نامم از نامه اقبال برآید روزی

راه برتافته از ره بره آید وقتی

نجم بگریخته از در به در آید روزی ...

... یک ره که در سرای سپنجی نشسته ای

اندیشه کن ز راه و شدن را شمار گیر

اکنون که کارهای جهان با خصومت است ...

در راه نسا ای ملک پاک سرشت

جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت ...

... توقیع تو اعتصمت بالله نکرد

هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد

ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد

گر بر فلک از تاجوران راه کنند

وز قدرت و قدر دست بر ماه کنند ...

از کوی تو تا کوی من ای شمع طراز

دریاست ز اشک من همه راه دراز

گر هست درآمدن به کشتیت نیاز ...