ای مسلمانان فغان از دور چرخ چنبری

وز نفاق تیر و قصد ماه و سیر مشتری ...

... با چنین سکان که گر از قدرشان عقدی کنند

فارغ آید چرخ اعظم از چه از بی زیوری

هجو گویم بلخ را هیهات یارب زینهار ...

... آنکه از ایمای انگشتش دو گیسو بند کرد

از چه از یک آینه بر سقف چرخ چنبری

آنکه بر دعویش چون برهان قاطع خواستند ...

یافت احوال جهان رونق جاویدانی

چرخ بنهاد ز سر عادت بی فرمانی

در زمان دو سپهدار که از گرد سپاه ...

... ور به چشم کرمی جانب بالا نگرند

چرخ بیرون شود از ورطه سرگردانی

ور ز فغفور و ز قیصر مثلا یاد کنند ...

... کار آن مرتبه دارد که بود یزدانی

مدح ایشان به سزا چرخ نیارد گفتن

انوری داد بده رو که تو هم نتوانی ...

... تویی آن کس که اگر قصد کنی

خاک بر تارک چرخ افشانی

مایه از جود تو دارد نه ز طبع ...

ای عاقله چرخ به نام تو مباهی

نام تو بهین وصف سپیدی و سیاهی ...

... آن کاه رباییست که خاصیت جذبش

بر چرخ دهد سبنله را صورت کاهی

یک عزم تو از عهده تایید برون نیست ...

... معلوم شد از عارضه تو که کسی نیست

بر چرخ سراسیمه مگر مخطی و ساهی

خوش باش که سیاره بر احرار نهد بند ...

... چون فضل خدای در خدایی

نه چرخ گرفت و هفت اختر

یک فکرت او به تیزپایی ...

... وگرنه غوطه دادستی جهان را موج رسوایی

ز حسن یوسف آرایش به مصر چرخ چارم در

دل خورشید با یک خانمان درد زلیخایی ...

... رای تو که کسوت کواکب

بر چرخ کنند ازو مطرا

ملک چو بنات را کشیدست ...

... فلک را نیست با قدر تو بالا

خجل از قدر و رایت چرخ و انجم

غمی از دست و طبعت ابر و دریا ...

... به نسبت چون ثری پیش ثریا

بر دست جوادت چرخ سفله

بر رای صوابت عقل شیدا ...

به خدایی که از میان دو حرف

هفت چرخ و چهار طبع انگیخت

بوی کافور و عود و مشک آورد ...

... با گریبان شب گره کردست

پشت چرخ از نهیب تیر قضا

جفته همچون کمان به زه کردست ...

به خدایی که با بزرگی او

چرخ با آنچه اندرو خردست

که مرا پای در رکاب سفر ...

... این سخن را عزیز دار که دوش

چرخ با من در این سخن بودست

... ز ناودان قضا آب حکم بگشادست

به لاژورد بقا بام چرخ اندودست

کمال لم یزل و ذات لایزالی اوی ...

... ای به جایی که از علو بفکند

بیم دست تو چرخ را از دست

ای بزرگی که در بزرگی و جاه

قدرت از چرخ هفتمین بیشست

عقل با دانش تو بی دانش

چرخ با همت تو درویشست

دیده دیده ذکاء تو است ...

... حالتی دادم اندرو که در آن

چرخ در غبن و رشک و تاب منست

آن سپهرم درو که گوی سپهر ...

... نام آسایش همی بردم شبی

چرخ گفتا زین تمنی دیر هست

گفتمش چون گفت آن اندر گذشت ...

... در سایه ای که بر عقب نیکخواه اوست

هم سبز خنگ چرخ کمین بارگیر اوست

هم دستگاه بحر بهین دستگاه اوست

بر آستان چرخ به منت قدم نهد

گردی که مایه و مددش خاک راه اوست ...

بهاء الدین علی کز چرخ جودش

دمی دریا و کان را خوشدلی نیست ...