... که جوش لاله درین نوبهار طوفان کرد

شده است رشته گلدسته جاده ها یکسر

ز بس که لاله و گل جوش در بیابان کرد ...

... رخ تو در عرق سرد و گرم وتر برود

رگ تو جاده خون معتدل گردد

زبان گزیده به یک گوشه نیشتر برود ...

... کمند جاذبه از شش جهت عنان تاب است

به راه کعبه مقصد چه جاده می باید

سؤال را گره جبهه قفل لب گردد ...

گاه در پای خم و گه بر سر سجاده باش

باسفال و جام زریکرنگ همچون باده باش ...

... سرمپیچ از راستی هرچند اهل غفلتی

می کنی چون خواب باری درمیان جاده باش

ای که داری دست کوتاه از گشاد کار خلق ...

... گرنداری ازگرانی پای رفتن چون دلیل

رهنمای خلق با افتادگی چون جاده باش

صفحه آیینه لغزشگاه پای خامه است ...

... ز حسن عاقبت کار نا امید مباش

به نوش جاده نیش منتهی گردد

به زخم خار ز گلزار ناامید مباش ...

... ازضمیر دل هر ذره خبر دارد عشق

نه همین جاده را سر به بیابان داده است

همه اجزای جهان رابه سفر دارد عشق ...

... عزم صادق بی نیازست از دلیل ورهنما

سیل را در قطع ره کی جاده می آید به چشم

هرکه را صایب بلند افتاده جولان خیال ...

... ای سموم بی مروت شعله ای از دل برآر

جاده جوی خون شد از بس خار از پا می کشم

تا دهن بازست چون پیمانه می نوشم شراب ...

... بارها در چمن خلد سراسر زده ام

سر خط راست روی جاده از من دارد

صفحه دشت جنون را همه مسطر زده ام ...

... گرچه زاهد نیم آداب وضو می دانم

شسته ام دست ز سجاده و ساغر زده ام

چون صدف کاسه در یوزه به نیسان نبرم ...

... ما بر آنیم که صهبای خود انگور کنیم

جاده روشن شمشیر بود دست بدست

صایب از مرگ چرا منزل خود دور کنیم

... اگر به گنج شود خانه خراب تمام

به چشم روشن خود پای میهمان جاده

که هیچ خانه زین نیست بی رکاب تمام ...

... هاله آسا جمله تن آغوش می باید شدن

جاده های نیش صایب منتهی گردد به نوش

در جهان قانع به نیش از نوش می باید شدن

... گرد هستی را به چوب دار از خود دور کن

خاکساری جاده ای دارد ز مو باریکتر

گردن تسلیم نازک چون میان مور کن ...

... صفحه خاک سیه شایسته اقبال نیست

هر طرف از جاده بنگر خط باطل بر زمین

هر کف خاکی دهان شیر و کام اژدهاست ...

... حق می برد به مرکز خود راه بی دلیل

در راه کعبه جاده نباشد مباش گو

چون برق راه خویش کند پاک گرمرو ...

... از سطرشماری نتوان راه به حق برد

در بادیه حاجت به دلیل است نه جاده

زان تیغ به صد زخم تسلی نشود دل ...

... مردم بی دست و پا را مرکبی در کار نیست

می رود منزل به منزل جاده با افتادگی

جا به کنج گلخن و صحن گلستان داده است ...

بی نیازست از دلیل و رهنما افتادگی

می رود منزل به منزل جاده با افتادگی

از تنزل می توان آسان ترقی یافتن ...

ای جاده سودای تو هر رشته آهی

در هر گذری چشم به راه تو نگاهی ...

جاده طوفانی دریای سراب است اینجا

زورق نقش قدم بر سر آب است اینجا