شمارهٔ ۱: معشوق ازل که هر که دل بست بدو
شمارهٔ ۲: ای عشق که با هزار چون بی چونی
شمارهٔ ۳: یارب برهان ز قید اسباب مرا
شمارهٔ ۴: سرچشمه محنت و طرب هر دو تویی
شمارهٔ ۵: نی دفع عطش ز تشنگان آب کند
شمارهٔ ۶: گر بوی تو از باد سحر یافتمی
شمارهٔ ۷: خواهیم به بستر هلاک افتادن
شمارهٔ ۸: دنیا که گرفت در دل و جان جایت
شمارهٔ ۹: ای مه ز فروغ رایت افروخته چهر
شمارهٔ ۱۰: زان گونه کز ابر آمدی برف به بار
شمارهٔ ۱۱: ای خوار و عزیز ری همه خاک رهت
شمارهٔ ۱۲: بی سود یقین دم زیانی می زن
شمارهٔ ۱۳: خواجه که ندیده چشم کس خوانش را
شمارهٔ ۱۴: ای خاک رهت سرمه روشن بصران
شمارهٔ ۱۵: ای دیده حقیقت جهان گذران
شمارهٔ ۱۶: در خلوت تنگ تافت آن شیخ کرخ
شمارهٔ ۱۷: در حیز دهر برفی افتاد شگرف
شمارهٔ ۱۸: آن گل که اجل به سینه چاک افکندش
شمارهٔ ۱۹: دوران فلک نیست به ما راست هنوز
شمارهٔ ۲۰: از تیغ خسان اگرچه بیداد رسد
شمارهٔ ۲۱: ای کرده به بر قبای فیروزه چو گل
شمارهٔ ۲۲: این خانه نه منزل نشاط است و طرب
شمارهٔ ۲۳: این کنج فراغت است و خلوتگه راز
شمارهٔ ۲۴: این نقش بدیع حیرت افزاینده
شمارهٔ ۲۵: تا بر سر خود پات نبینم نروم
شمارهٔ ۲۶: رفتی سوی گشت و نامدی چونست این
شمارهٔ ۲۷: این شکل مدور که نه پایی نه سری
شمارهٔ ۲۸: گردون که پی پاس ز سهم خطرت
شمارهٔ ۲۹: ای در صف مردانگی از سست رگان
شمارهٔ ۳۰: عمری گفتم غذا ز کافور کنم
شمارهٔ ۳۱: ای اشک که امشبم به رو افتادی
شمارهٔ ۳۲: بر حرف هنر خطی ز عیب اندرکش
شمارهٔ ۳۳: جامی روزی فلک به دادت برسد
شمارهٔ ۳۴: جامی کمی زمانه از بیشی به
شمارهٔ ۳۵: راه طلبم ز پای و پی خالی چند
شمارهٔ ۳۶: احمد که اجل به قتل او تیغ کشید
شمارهٔ ۳۷: دارم دلی از خون جگر مالامال
شمارهٔ ۳۸: ای رشک شکر لب تو از لطف سخن
شمارهٔ ۳۹: کی بنده ز لطف شاه خود بگریزد
شمارهٔ ۴۰: در راه طلب طالب و مطلوب نماند
شمارهٔ ۴۱: عمری دل من ز شوق یعقوب طپید
شمارهٔ ۴۲: آب سخنم روان که می خواهم نیست
شمارهٔ ۴۳: از سوزش سودای تو ای شاه فرید
شمارهٔ ۴۴: آن مه که ز شاه قصه چون بنویسد
شمارهٔ ۴۵: گفتم به فلان که رنجت از مهمان چیست