علی احمدی
علی احمدی در ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۷ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۰۳ دربارهٔ مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۴:
گمان می‌رود که بیت سوم به این گونه درست باشد:
جان خواست از من بی‌بها حالی ز تن کردم جدا
منت پذیرم کاین قضا از من به یک جان بگذرد
و بیت هفتم نیز بدین گونه ویرایش شود:
دردم فزود آن تنگ‌خو زان زلف و زان روی نکو
علی احمدی در ۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۰۵:۱۹ دربارهٔ صوفی محمد هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۶:
اصلاح بیت آخر:
صوفی به صد زبان غم خود گر بیان کند
علی احمدی در ۲ ماه قبل، جمعه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۱۰ دربارهٔ جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۶:
به چند ویرایش نیازمند است:
بیت اول: هیچ کس را هوس عشق تو ....
بیت دوم: .... به چنین جرمی کافر نشود
بیت سوم: بوسه می‌خواهم و دانم ....
بیت چهارم: .... از دوست به داور نشود
بیت ششم: به چنان رخ که تو داری چه کند گر نشود
علی احمدی در ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۴۵ دربارهٔ اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۹:
بیت ششم بدین گونه درست می‌باشد:
«روزی کس نبود .....»
علی احمدی در ۵ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۷، ساعت ۰۱:۳۴ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۶:
چرا مصرع دوم بیت های نهم و دهم عینا یکی است؟
علی احمدی در ۵ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۸:
درود
غزل بالا ایراد وزنی دارد و مصرع اول و دوم با بقیه‌ی مصرع‌ها همخوانی ندارند.
به نطر شکل صحیح این شعر چنین است:
ِخوش می تپم به خون و به تیرم چنین زده است
باز این چه ناوک است که عشق از کمین زده است
مشکل که مرگ روی به میدان ما نهد
از بس که فتنه‌ها به یسار و یمین زده است
نیشی است زهر داده ی معشوق کاوکاو
مهری که عشق بر لب جان حزین زده است
ناقوس عشق می زنم و رقص می کنم
بوی کدام مغبچه بر مغز دین زده است
عرفی نماند هیچ به درویشی اش سری
از بس که باده با من خلوت نشین زده است
علی احمدی در ۶ سال قبل، شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۷، ساعت ۱۲:۴۹ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۴۶:
به نظر می‌آید بیت هشتم به این شکل صحیح است:
ز من سؤال کنی، کز چه مست و مدهوشی؟
ز چشمهات که تاراج عقل و دین کردند
علی احمدی در ۶ سال قبل، پنجشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۰۱:۰۶ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۳۶:
بله
متاسفانه موارد بسیاری از این دست وجود داره که علی رغم توجه و تذکر دوستان هنوز ایرادات برطرف نشده. لطفا تیم زحمت‌کش گنجور در مطالب فعلی سایت با دقت بیشتری تجدید نظر بفرمایند.
علی احمدی در ۶ سال قبل، شنبه ۹ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۰۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » فریدون » بخش ۴:
قسمتی که بین قسمت 4 و 5 سایت گنجور جا افتاده
"آزمودن فریدون فرزندان خود را"
چــــو از بــــازگــــردیــــدن آن ســــه شــــاه
شـــد آگـــه فـــریـــدون بـــیـــامـــد بــــه راه
ز دلــشــان هــمــی خــواســت کــآگـــه شـــود
ز بـــدهـــا گـــمـــانـــیـــش کـــوتــــه شــــود
بــــیــــامــــد بــــســــان یــــکـــــی اژدهـــــا
کـــزو شـــیـــر گـــفـــتــــی نــــیــــابــــد رها
خـروشـان و جــوشــان بــه جــوش انــدرون
هـــمـــی از دهـــانـــش آتـــش آمـــد بــــرون
چـو هـر ســه پــســر را بــه نــزدیــک دیــد
بـــه گِـــرد انـــدرون کـــوه، تـــاریـــک دیـــد
بــرانــگــیــخــت گـــرد و بـــرآورد جـــوش
جــهـــان گـــشـــت از آواز او پـــر خـــروش
بـــیـــامـــد دمـــان نـــزد مـــهـــتـــر پـــســــر
کــــه او بــــود پــــرمــــایــــه و تــــاجـــــور
پـــســـر گـــفـــت بـــا اژدهـــا روی جـــنـــگ
نـــســـازد خـــرد یـــافـــتـــه مـــرد ســـنـــگ
سـبـک پـشـت بـنـمـود و بــگــریــخــت زوی
پـــــدر زی بـــــرادرش بـــــنـــــهــــــاد روی
مــــیــــانــــه بــــرادر چــــو او را بــــدیـــــد
کــمــان را بــه زه کــرد و انــدر کــشـــیـــد
مـــرا گـــفـــت گــــر کــــارزارســــت کــــار
چــه شــیــر دمــنــده چــه جــنــگـــی ســـوار
چـو کــهــتــر پــســر نــزد ایــشــان رســیــد
خـــروشــــیــــد کــــان اژدهــــا را بــــدیــــد
بـــدو گـــفـــت کـــز پـــیـــش مـــا دور شـــو
نــهـــنـــگـــی تـــو بـــر راه شـــیـــران مـــرو
گــرت نـــام شـــاه آفـــریـــدون بـــه گـــوش
رســیــدســت هـرگـــز بـــدیـــن سان مــکـوش
کــه فــرزنــد اویـــیـــم هـــر ســـه پـــســـر
هــــمــــه گــــرزداران پــــرخــــاشــــخـــــر
گــــر از راه بــــی راه یــــکــــســــو شــــوی
وگــر نــه نــهــمـــت افـــســـر بـــدخـــویـــی
فــریــدون فــرخ چــو بـــشـــنـــیـــد و دیـــد
هــنــرهـــا بـــدانـــســـت و شـــد نـــاپـــدیـــد
بـــرفـــت و بـــیـــامــــد پــــدروار پــــیــــش
چـنــان چــون ســزایــد بــه آیــیــن خــویــش
ابــا کـــوس و بـــا نای و پـــیـــلـــان مـــســـت
هــمــان گــرزه ی گــاوپـــیـــکـــر بـــدســـت
بـــزرگـــان لـــشــــگــــر پــــس پــــشــــت او
جــــهــــان آمـــــده پـــــاک در مـــــشـــــت او
چـــو دیـــدنـــد پـــرمـــایـــگـــان روی شــــاه
پــــیــــاده دوان بــــرگـــــرفـــــتـــــنـــــد راه
بــرفـــتـــنـــد و بـــر خـــاک دادنـــد بـــوس
فــرومــانــده بــر جــای پــیــلـــان و کـــوس
بـــپـــرســـیـــدشان شـــاه و بــنـــواخـتـــشــان
بـــه انـــدازه بـــر، پـــایـگـــه ســـاخـــتـــشـــان
چــو آمـــد بـــه کـــاخ گـــرانـــمـــایـــه بـــاز
بـــه پـــیـــش جـــهـــان‌داور آمــــد بــــه راز
هـــمـــی آفـــریـــن کـــرد بـــر کـــردگــــار
کــــزو دیــــد نــــیــــک و بـــــد روزگـــــار
وز آن پــس جــهــاندیــدگــان را بــخــوانــد
بــه تــخــت گــرانــمــایــگــان بــرنــشـــانـــد
چــــنــــیــــن گــــفــــت کــــان اژدهــــای دژم
کــجــا خــواســت گــیــتــی بــســوزد بـــه دم
پــدر بُــد کــه جــســت از شــمـــا مـــردمـــی
چــو بــشــنــاخــت بــرگــشــت بــا خـــرمـــی
کــنــون نــامــتــان ســاخــتــســتــیــم نـــغـــز
چـنـان چــون بــبــایــد بــه پــاکــیــزه مــغــز
تــویــی مــهــتــریـــن، ســـلـــم نـــام تـــو بـــاد
بــه گــیـــتـــی بـــرآگـــنـــده کـــام تـــو بـــاد!
کـه جَـســتــی ســلــامــت ز چــنــگ نــهــنــگ
بـــه گـــاه گـــریـــزش نــــکــــردی درنــــگ
دلــاور کــه نــنــدیــشــد از پــیــل و شــیـــر
تــو دیــوانــه خــوانــش، مــخــوانــش دلــیــر
مـــیـــانـــه کـــز آغـــاز تـــنــــدی نــــمــــود
از آن پــــس مـــــر او را دلـــیـــــری فـــــزود
ورا تـــور خـــوانـــیـــم شـــیـــر دلـــیــــر
کــجــا ژنــده پــیــلــش نـــیـــارد بـــه زیـــر
هــنــر خــود دلــیــریــســت بــر جــایـــگـــاه
کـــه بــــد دل نــــبــــاشــــد ســــزاوار گــــاه
دگـر کـهـتـریـن مــرد بــا ســنــگ و چــنــگ
کـه هــم بــا شــتــابــســت و هــم بــا درنــگ
ز خـــاک و ز آتـــش مـــیــــانــــه گــــزیــــد
چــنـــانـــک از ره هـــوشـــیـــاران ســـزیـــد
دلــــیــــر و جــــوان و هــــشــــیـــــوار بـــــود
بــه گــیــتــی جــز او را نــبـــایـــد ســـتـــود
کـــنـــون ایـــرج انــــدر خــــورد نــــام تــــو
در مــــهــــتـــــری بـــــاد فـــــرجـــــام تـــــو!
بـــدانـــک او بـــه آغـــاز تـــنـــدی نـــمــــود
بــــه گــــاه درشــــتــــی دلــــیــــری فــــزود
بــه نـام پـــری‌چـهـــرگــــــــــان عــــــــــرب
کــنــون بــرگــشــایـــم بـــه شـــادی دو لـــب
زن ســـلــــم را کــــرد نـــــــام "آرزوی"
زن تـــــــور را "مـــــــاه" آزاده خــــــــــوی
زن ایــــرج نــــیــــک پـــــی را ''ســهـــی"
کــجــا بــد بــه خــوبــی ســهــیــلـــش رهـــی
پــس از اخــتـــر گـــرد گـــردان ســـپـــهـــر
کــه اخــتــر شــنــاســان نــمــودنــد چــهـــر
نــــوشــتــه بـــیـــاورد و بـــنـــهـــاد پـــیـــش
بـــدیـــد اخـــتــــر نــــامــــداران خــــویــــش
بـه سـلـم انــدرون جــســت زاخــتــر نــشــان
ســبــب مــشــتــری بــود و طــالـــع کـــمـــان
دگــر طـــالـــع تـــور فـــرخـــنـــده، شـــیـــر
خـــداونـــد خـــورشـــیـــد ســـعـــد دلـــیــــر
چـــو کـــرد اخـــتـــر فـــرخ ایـــرج نـــگـــاه
کـَــشَـــف طـــالــــع آمــــد خــــداونــــد مــــاه
از اخــتــر بــر ایــشــان نشــانــی نــمود
کـــه آشـــوبـــش و جنـــگ بـــایســـت بـــود
علی احمدی در ۶ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۱۵ دربارهٔ عبید زاکانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶:
مصراع اول بیت چهارم اشکال وزنی داره و ناقصه
به نظر میاد قبل از دین کلمه ای جاافتاده باشه
علی احمدی در ۶ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۳ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۵۰:
فکر کنم ترکیب از دام رهاندن و از دام جهیدن داشته باشیم اما ترکیب از دام جهاندن به نظر نامانوس میاد
علی احمدی در ۶ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۵۷ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۸۳:
بنده نیز در مورد این دو مصرع با جناب شهنازی اتفاق نظر دارم.
وز آرزوی روی تو دارم شب و روز
چشمی و هزار چشمه آب اندر وی
علی احمدی در ۶ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۵۰ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۱۷:
بنده هم همین نظر رو دارم. در مصراع دوم "که" اضافه آورده شده
ترسم نبری جان ز غمش آه ای دل
علی احمدی در ۶ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۳ مهر ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۲۲ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۳:
صورت صحیح بیت چهارم به این شکل است:
همه دریغ و همه درد من ز تست و ز تو
به باد گرم تو گرم و به باد سرد تو سرد
علی احمدی در ۶ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۳۵ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۸۲:
بیت هفتم از نظر وزن اشکال دارد و شکل صحیح این بیت به صورت زیر محتمل است
دل به عشق است زنده در تن مرد
مرده باشد دلی که عاشق نیست
علی احمدی در ۶ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۳۱ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹:
در بیت ششم به اشتباه خاتم را خام وارد نموده اید و در واقع شکل صحیح آن بدین صورت است:
نگین خاتم عشق است گوهر دل و نیست
به غیر حرف وفا نقش آن نگین ما را
علی احمدی در ۷ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۰۸ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۳:
وزن مصراع سوم با رباعی هماهنگ نیست.
احتمالا مصراع سوم به این صورت بوده است:
چون روزی پنج در جهان خواهی بود
مصراع سوم رباعی قبل (رباعی سی و دوم در همین مجموعه) نیز به همین وزن و آهنگ است
علی احمدی در ۸ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۲۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲۱:
با درود فراوان خدمت جناب جلال پور گرامی
طبق وزن شعر و از آنجا که وزن رباعی با جمله ی « لا حول و لا قوة الا بالله » یکی است ، قطعا مصرع پیشنهادی شما با شعر همخوانی ندارد