حامد در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۲۱:۰۰ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۳ - غزاله صبا:
الحق که خدایگان شعری شهریار
خدا رحمتت کنه
بیت آخرش دنیا حرف داره
مهدی نجاری در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۱۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱:
واقعا ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
در این غم اکنون هنوز در به دریم
من عاشق خیامم و این بس باشد
در میکده عمر هم او ، مرا بس باشد
JAVAD MAHMOUD در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۳:۳۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۹۲:
نضار؟ یا نزار ؟
---
پاسخ: با توجه به معنای نضار در لغتنامه باید نضار درست باشد.
JAVAD MAHMOUD در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۳:۲۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۸۰:
سلام،اشکال چاپی:بیت 10 (
بوده‌اممؤمنتوحید کنون)(بوده ام مومن توحید کنون )
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
علی نهیل در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۳۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:
خدمت دوست عزیز ف-ش عرض کنم که معنای بیت کاملا مشهود و بر خلاف گفته ئ ایشان است.
از آنجایی که می و شراب در ابیات حضرت خیام نشانه ئ شادمانی است، پس ایشان لازمه ئ شادی را همین شراب دانسته و اینجا نیز به وقت پر بار بودن سعادت، نوشیدن می را توصیه می کنند. چرا که دیگر ممکن است همچین فرصتی نصیب نشود. و این فرصت همان شادی و سعادتی است که با خوردن می کامل می شود.
گل سعادت آرایه ئ اضافه ئ تشبیهی دارد.
دست مجاز جزئیه و منظور وجود آدمی است.
زمانه دشمنی غدار است تشبیهی که وجه شبه آن حذف شده است.
علی نهیل در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۲۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸:
صنعت تشخیص در مصرع اول میان گریستن و ابر.
باده ئ گلرنگ اضافه ئ کنایی منظور همان شراب سرخ رنگ است.
سبزه ئ خاک استعاره از قبر ما پس از مرگ.
واج آرایی سین در ابیات مشهود است.
اصولا خاصیت رباعی در این است که مصراع پایانی ضرب ناگهانی و یک دفعه ای را به شعر وارد می کند. اگر به سایر ابیات حضرت خیام نیز نگاه شود، می بینیم که مصراع پایانی حالتی مثل (شوک) را در خواننده مطرح می کند که مفهوم رباعی نیز از همان مصراع استفاده می شود.
علی نهیل در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۱۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷:
آرایه ئ تلمیح در بیت اول و دوم اشاره به پادشاهان ایرانی در عهد ساسانیان.
گور در بیت دوم دارای صنعت جناس تام می باشد.
عده ای گور دوم را دارای ایهام میان گور خر و قبر نیز می دانند که این غلط محض است. چون منظور شاعر مشخصا جز گور به معنای قبر نمی باشد.
*دوستان عزیز، در مصراع دوم از بیت اول کلمه ئ روباه یا شیر مطرح نیست، بلکه منظور (رو به) به معنای (به طرف) می باشد و منظور آن جانور یعنی روباه نیست.
علی در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۹:۰۳ دربارهٔ سلمان ساوجی » فراق نامه » بخش ۱۱ - بوسه بر باد:
مصرع سوم, کلمه آخر "کام" درست است.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
علی در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۸:۴۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶:
در گذشته هستی را متشکل از چهار عنصر آب، خاک، آتش و باد می دانستند که به امهات اربعه معروف بود. از این میان آتش و باد را نرینه و آب و خاک را مادینه خطاب می کردند.
در مصراع دوم آرایه ئ واج آرایی در حرف جیم را می بینیم.
بیان می در اینجا با توجه به روحیات خیام همان می از نوع باده خواهد بود. اما بعید نیست که منظور شراب الهی باشد که از نظر عرفا نیز با نوشیدن این شراب، آدمی از تمام دغدغه ها خلاصی می یابد و نه به رحمت و نه عذاب می اندیشد؛ بلکه تنها امیدش رضایت اوست.
جلیل Jalilomidi@yahoo.com در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۴:۴۱ دربارهٔ منوچهری » دیوان اشعار » مسمطات » شمارهٔ ۱ - در وصف خزان و مدح سلطان مسعود غزنوی:
رخسارشما.....که بدیده است حرف که افتاده است.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
JAVAD MAHMOUD در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۰۵:۱۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۳۸:
سلام،در بیت اول مصرع دوم به گمانم (نگذاشته )صحیحتر از( نگذشته )باشد.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
پریسا در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۲۱:۵۶ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶:
بسیار زیبا...
متین در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۷:۲۹ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » آغازکتاب » مجمع مرغان:
در بیت 10، بی خروشان باید به "بی خروش" تغییر یابد.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
متین در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۷:۱۷ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷:
در بیت 18، به جای "لیم" باید ((لئیم)) قرار بگیرد.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
mans در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۲:۲۸ دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۱۳ - در صفت عشق مجنون:
لیلی می مشگبوی در دست
مجنون نه ز می ز بوی می مست
مجنون نه ز می ز بوی وی مست
---
پاسخ: با تشکر، پیشنهاد شما به نظر من هم صحیحتر می‌رسد. اما با نسخهٔ چاپی کلیات نظامی چاپ انتشارات امیرکبیر 1386 صفحهٔ 473 مقایسه کردم مطابق متن است و بدل هم ندارد. از آنجا که چاپ مزبور فاقد نام مصحح است و در کل به نظرم چندان قابل اعتماد نمی‌رسد از دوستانی که به چاپهای معتبرتر دسترسی دارند خواهش می‌کنم این مورد را بررسی کنند و نتیجه را اطلاع دهند.
جابرهمتی در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۰:۵۶ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۷ - حکایت درویش با روباه:
بیت پنجم:
اتفاق اوفتاد
---
پاسخ: با تشکر، با تصحیح فروغی مطابقت دادم، مطابق فرمودهٔ شما در متن آورده «اتفاق اوفتاد»، ولی در حاشیه بدل «اتفاقی فتاد» را هم آورده. در هر حال، مطابق پیشنهاد شما تصحیح شد.
مهدی در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۰:۱۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷ - دیوان و دیوانه:
وزن مصرع اول بیت چهارم درست به نظر نمی رسد. گمان می کنم به شکل زیر صحیح تر باشد:
ماهم به انتقام ظلمی که کرده "است" با من
کلمه "است" جا افتاده بود.
---
پاسخ: اگر این گونه بخوانید:
«ماهم به انتقامِ ؛ ظلمی که کرده با من»
مشکلی نداره، «است» شما مشکل وزنی ایجاد می‌کند.
ش مومیوند در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۸:۰۱ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » ترجیع بند - که یکی هست و هیچ نیست جز او:
سلام
دربیت:"چون کشیدم نه عقل ماند و نه هوش
سوخت هم کفر ازان و هم ایمان"بجای"هوش"کلمه صحیح"دین"است:چون کشیدم نه عقل ماند و نه دین
سوخت هم کفر ازان و هم ایمان
---
پاسخ: با تشکر، با دیوان هاتف اصفهانی چاپ انتشارات نگاه 1385 مطابق تصحیح وحید دستگردی مقایسه شد، متن با آن چاپ یکسان است (هوش و نه دین). در صورتی که نظر شما مستند به نسخهٔ چاپی است لطفاً مشخصات آن را عنوان کنید.
سپیده در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۱:۱۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲۳:
ضمن سلام و احترام
سر خود گرفتن در ادب فارسی به معنی پی کار خود رفتن است
سعدی می فرماید گله از فراق مکن
سرت به کار خود باشد پی کار خود برو تا برهی
رستی از بن رستی به معنای رهاایی
بنابراین سر خویش گیر درست است
در نسخه های معتبر هم همین ضبط اختیار شده
ممنون
---
پاسخ: با تشکر، نسخهٔ تصحیح شده توسط شادروان فروغی مطابق همین است که در متن است (کم) و بدل هم نیاورده، لذا دیگر تغییر داده نشد.
ش مومیوند در ۱۴ سال و ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۰۶:۴۰ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶:
سلام
بیت "من اگر چه پیرم و ناتوان تو ز آستان خودت مران
که گذشته در غمت ای جوان همه روزگار جوانیم"صحیج آن"من اگر چه پیرم و ناتوان تو مرازدرگه خود مران
که گذشته در غمت ای جوان همه روزگار جوانیم"است.
---
پاسخ: با تشکر، جهت تحقیق صورت صحیح این بیت که شما و حاشیه‌گذار عزیز دیگر مهدی متذکر شدید دیوان هاتف چاپ انتشارات نگاه مطابق نسخهٔ تصحیح شدهٔ وحید دستگردی چاپ شده در سال 1385 را تهیه کردم و مقابله نمودم. متأسفانه ;) متن چاپی مطابق متن حاضر گنجور است (تو ز آستان خودت مران) با شما -احتمالاً- هم‌عقیده‌ام که صورت مشهور «تو مرا ز درگه خود مران» زیباتر است اما این دلیل آن نمی‌شود که اصل سخن هاتف همین بوده باشد. تغییری اعمال نشد.