شهروز در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۰۳ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۶:

در تکمیل حاشیه ی نگاشته شده توسط استاد ارجمند جناب آقای محمدرضا شیخی اضافه می گردد: طرح در لغت به معنای زور و قهر غلبه است. چنانچه سعدی علیه الرحمه می فرماید:
"خرمای به طرح داده بودند/ جرم بد، از این بتر نباشد.
"
متن کامل شعر جناب سعدی علیه الرحمه از این قرار است:
هر چیز کزان بتر نباشد از مصلحتی به در نباشد
شری که به خیر باز گردد آن خیر بود که شر نباشد
احوال برادرم شنیدی فی الجمله تو را خبر نباشد
خرمای به طرح داده بودند جرم بد از این بتر نباشد
اطفال و کسان و هم رفیقان خرما بخورند و زر نباشد
آنگه چه محصلی فرستی آن را که از او بتر نباشد
چندان بزنندش ای خداوند کز خانه رهش به در نباشد
خرمای به طرح اگر ببخشد از اهل کرم هدر نباشد
تا نوبت صبر بود کردیم دیگر چه کنیم اگر نباشد
آیین وفا و مهربانی در شهر شما مگر نباشد
در فارس چنین نمک ندیدم در مصر چنین شکر نباشد
هر شب برود ز چشم سعدی صد قطره که جز گهر نباشد
ما از سر مهر با تو گفتیم باشد که کسی خبر نباشد

محمد رضا شیخی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۵۲ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۶:

به طرح دادن : فروختن جنسی به زور و به قیمت بالاتر به رعایا را به طرح دادن گفته اند اصطلاحی دیوانی است

شایق در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۸:

با سلام وسلام خدمت دوستان بخصوص جناب شمس و تشکر بخاطر شرکت در بحث اما فلاسفه اگر بطور ساده و خلاصه بگوییم از سه طریق وارد بحث اثبات خدا شده اند 1- طریقی که ارسطو رفته است و ساده و خلاصه ان این است که هر حرکتی محرکی میخواهد و این محرکها اگر به محرک ثایت نرسد امکان حرکت نیست و چون حرکت هست یس محرک ثابت نیز هست و ان خداست 2- نظر ابن سینا و او به این شکل استدلال میکند که موجود یا واجب بالذات است یا ممکن و ممکن الوجود نیاز به واجب الوجود دارد و قا یم به اوست و امکان ندارد بدون وجود واجب وجود ممکن به ظهور برسد بس چون ممکنات هستند ناچارا واجب و الوجود هست 3-تظر ملاصدرا که تقریبا نزدیک به نظر عرفاستاو می گوید صرف دقت در معنای وجود مشخص میشود که هست و این هستی و بودن خود بینهایت است و منحصر بفرد این سه نظر معروف به برهان ارسطی و سینایی و صدرایی است که بسیار مفصل و قابل توضیح است ولی لینجا گنجایش ان توضیحات را ندارد دوستان اگر بخواهند باید به کتب فلسفی رجوع تمایند اما قابل ذکر اینکه یک فرق اساسی بین فلسفه و عرفان موجود است و ان اینکه اگر کسی بخواهد فیلسوف شود باید سالها درس بخواند و استعداد بالایی هم داشته باشد اما در عرفان نیاز به سواد نیست و چه بسا سواد حجاب عارف واقع شود و مانع از رشد او گردد و چه بسا بی سواد صاف دلی که بسیار عارف تر از یک فیلسوف و یا فقیه باشد و خدا را بهتر از انها بفهمد چرا که اساس عرفان بر دیدن است نه دانستن بعدا در این مورد بیشتر میگویم با درود

رضا در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۰۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۲ - تفسیر خذ اربعة من الطیر فصرهن الیک:

دوستان سلام
سپاس بابت توضیح تان در مورد این مثنوی.

اما جای تعجب داشت کسانی که در پی معرفت هستند از ادب به دور باشند.
حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه / هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود

حامد در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۳۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۳:

هر چه بدبختی میکشیم از دست این به اصطلاح بزرگان ادبیات پارسی است. یکی نیست از این آقایان بپرسد مگر شما عارف هستید که در کلام عرفای فنا در حق دست می برید؟ اصلا که به شما اجازه همچین کاری را داده است؟ مگر شما چیزی از عرفان و سلوک می دانید که در آثار بزرگان دست می برید؟ ادبیات چه ارتباطی به عرفان و درک حقایق هستی دارد؟ عرفا فقط از زبان شعر برای بیان حقیقت استفاده کرده اند. همین و بس! به امید روزی که کشور به دموکراسی برسد و از دست همه نوع دیکتاتور سیاسی و فرهنگی و اجتماعی راحت بشویم. با یک مدرک دکترای ادبیات که هیچ ارتباطی به عرفان و سلوک و حقیقت شناسی ندارد به خود اجازه می دهند تا درباره سخنان بزرگان فنا شده در حق نظر بدهند. وای بر ما.

ایزدجو در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۱۱ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب البوم و الغراب » بخش ۱۴:

جناب استاد
درود
اگر دقت کرده باشید ، در کف کاسه ی لاله ، کبودی دیده میشود که به داغ لاله نیز معروف است
اینجا این داغ را به تیره دلی تعبیر کرده .
لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح
داغ دل بود به امید دوا بازآمد
حافظ
عجب که اینبار از زمین به آسمان میبارد

علی اسدی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۰۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

من مطلع سخن گرانمایه فردوسی را چنین معنی می کنم.
از آن جایی که انسان هر کاری را با یاد و نام خدا آغاز می کند فردوسی هم در آغاز شاهنامه نام خدا را بر زبان می راند (تا از قدرت ذاتش مدد و نیرو گرفته) و معتقد است که بهتر یا بالاتر از نام خداوند (کزین)، بر فکر و اندیشه انسان نخواهد گذشت (یا برتر از نام خداوند از اندیشه انسان خطور نمی کند.)
کزین برتر، اندیشه بر، نگذرد
از این بهتر، بر اندیشه ، نمی گذرد

ایزدجو در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۴۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۶:

آقای طحانی
بفرمایید اهلش کیست تا ما درس بگیریم
من به صحت و سقم نظر جناب گوهری کاری ندارم
ولی آیا شما در زمره ی ”اهلش“ اهلان هستید
هرکس نظری دارد و شما هم
اجازه میفرمایید ما از نظر دیگران آگاه شویم؟

شایق در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۳۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۵:

با سلام ( سعدیا تن به نیستی در ده ...... چاره با سخت بازوان اینست ) سعدی در این بیت مرحله فنا را مطرح میکند کسی که عاشق میشود بجایی میرسد که دیگر اثری از خود و خودی خود یافت نمی کند و همه او میشود گویند شخصی در خانه بایزید را زد بایزید گفت کیست شخص گفت بایزید را می خواهم بایزید جواب داد که سی سال است که او را ندیده ام و اینجاست که صوفی فریاد انا الحق سر میدهد

عبد الله در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۲۷ دربارهٔ ناصرخسرو » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵۹:

شعری عمیق و عالی است
لطفا اول این قسمت را بررسی و در صورت نیاز تصحیح کنید :
ر بر جستی و شست از سالیان رستی
به نظر میرسد به جای ( ر ) باید ( ز ) شروع شود؟؟!

عقیل غروی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۱ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:

باسمه تعالی وبحمده
وزن این رباعی مفعول مفاعیل مفاعیل فعل نیست.
بلکه وزن این رباعی مفعولن فاعلن مفاعیلن فع می باشد

احمد طحانی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۰۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۶:

در پاسخ به آقای «حمید رضا گوهری»
اول اینکه: مصرعی که شما فرمودید اینست:
حافظ ازروی تو حاشا که بگرداند روی
واژه «روی» در این مصرع تکرار شده است و با توجه به اینکه صنعتی هم ندارد، و صرفا «روی» به معنی «رخ» و «صورت» و... است، لذا هیچ زیبایی و نکتۀ ادبی ندارد و این خود ضعف است و شیوایی سخن جضرت حافظ از چنین ضعفی مبراست.
دوم اینکه: از جور روی بر می گردانند و این معروف است. و حضرت حافظ می فرماید: حاشا که من چون سایرین از جور تو روی برگردانم!
و بالاخره سوم اینکه: اگر قرار بود هر کس هر واژه ای را متوجه نمی شد، چه به لحاظ معنوی و چه به لحاظ ادبی، آنرا تغییر دهد، هم اکنون حافظ دیگر «لسان الغیب» نبود...
پیشنهادم به این دوست عزیز اینست که صرفا بخوانند و لذت ببرند و ابهامات را بگذارند برای اهلش.

مهدی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۳۹ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶:

باسلام
به نظر بنده در بیت دوم،مصرع اول،نه در مسجد گذارندم که رندم،صحیح میباشد
همچنین ورای مسجد و میخانه راهی ست
بجویید ای عزیزان کاین کدام است

Nabi wassnàbel در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۱۳ دربارهٔ محتشم کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۷۷:

Shahla

شهریار در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۵۰ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب البوم و الغراب » بخش ۱۴:

این داستان مرا به یاد ماجرای "زوپیر" می اندازد، او سردار وفادار داریوش یکم بود که با همین حیله وارد شهر بابل شد و موجبات شکست بابل را برای پارسیان فراهم کرد. نام اورا جستجو کنید و ماحرا را بخوانید. ممکن است این داستان بر مبنای ماجرای او نوشته شده باشد.

علی عبدی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۱۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰:

سلام این درست است که نوروز وماههای بهارفصل باده نوشی بوده اند"بی باده بهار خوش نباشد اما قطعا این جا عیر فطر مد نظراست به این دلیل که رمضان باده نوشی به شدت ممنوع بود"ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید تازنظرتاشب عید رمضان خواهد شد"به همین دلیل در شوال وآغاز آن قضا می کردند"وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم..."هلال شوال نیز اشاره ای به باده نوشی بود"هلال عید به دور قدح اشارت کرد

منصور در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۵۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۷:

با سلام
در شگفتم دوستان فرهیخته بر این شعر جان فزا حاشیه‌ای ننوشته و توضیح و دل نگاشته‌ای مرقوم نفرموده اند؟

محسن در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۵۸ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲:

کوهکن اشاره به فرهاد است شاعر می کوید همانطور که فرهاد با وجود کندن کوه به مقصود خود یعنی وصال شیرین نرسید ما هم از سعی بیهوده برای رسیدن به خوشبختی در این دنیا به جایی نمی رسیم

مارال در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۰:

به نظر بنده نیز سنجیدن درست است نه ارزیدن...زیرا که حافظ با توجه به مصرع بعدش بیان می کند که گریه حافظ در مقابل دریای عشق که هفت دریا در مقابل آن مانند شبنم است، هیچ مقدار و سنجشی ندارد و بسیار کوچک است.

مهدی کاظمی در ‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۵۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۲۳ - در بیان آنک این اختلافات در صورت روش است نی در حقیقت راه:

این ثنا گفتن ز من ترک ثناست
کین دلیل هستی، و هستی خطاست
تمام تلاش سالک این است که در دریای حق فانی شود و تنها حق را ببیند نه دیگران و خود را. بنابراین، در اینجا می‌گوید این که من ثنای حق را می‌گویم درواقع، این ثناگویی واقعی نیست زیرا من وجودی برای خود متصور شده‌ام که ثنای حق می‌گوید و این امر به این معنی است که من هنوز برای خود در مقابل خداوند هستی قائلم و این تصور خود شرک و خطاست.