ای که جان داری فدا کن در ره جانانهای
سوختن تن را بنه گر شمع را پروانهای
تا نگردد موج زن عمان چشمت سالها
در کنار خود نبینی زین صدف دردانهای
کفر و اسلام ارچه سرگردان تو شد کوبهکو
ای که نه در کعبهای پیدا نه در بتخانهای
در قیامت مست صوفیوَش درآید در سماع
هرکه نوشد از شراب عشق تو پیمانهای
زاهد ار خواهی بدانی حاصل ذکر ملک
بر در میخانه بشنو نعره مستانهای
نازم آن دیوانه کو مجنون لیلی شد به حی
ورنه در هر شهر و کو عریان بود دیوانهای
در دل درویش جو مهر علی را لاجرم
کآفتاب و گنج را یابند در ویرانهای
از فسون واعظان کی از سرش بیرون رود
هرکه خواند از دفتر عشق بتان افسانهای
کسوت تقوی قلندروار آشفته بسوز
تا بدوزندت حریفان خرقه رندانهای
هر سرو موی تو صد دل را بود کاشانهای
از چه ویران میکنی صد خانه را از شانهای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیم عشق، فداکاری و جستجوی حقیقت میپردازد. شاعر از شنونده میخواهد که جان خود را در راه عشق فدا کند و اشاره میکند که برای درک واقعی عشق، باید به میخانه و حال مستان برید. همچنین به تقابل کفر و اسلام اشاره شده و بیان میکند که عشق حقیقی فراتر از ظواهر مذهبی است. شاعر دیوانگی عاشقانه و جستجوی حقیقت در قلب درویش را ستایش میکند و بر اهمیت آزادی روح و رهایی از قید و بندها تأکید میکند. در نهایت، ترغیب میکند که به جای پایبندی به ظواهر، به عمق عشق و دلدادگی بپردازیم.
هوش مصنوعی: ای کسی که روح داری، جان خود را در راه محبوب فدای او کن. اگر میخواهی مانند شمع بسوزی، باید پروانهوار به سراغ او بیایی و جان خویش را تقدیم کنی.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمانت مانند موجهای سرکش عمان ندرخشد، سالها در کنار خود زیبایی این صدف گرانبها را نخواهی دید.
هوش مصنوعی: اگرچه در کفر و اسلام سردرگم شدهای، اما ای کسی که نه در کعبه پیدا هستی و نه در بتخانه، به کجا میخواهی بروی؟
هوش مصنوعی: در روز قیامت، هر کسی که از عشق تو مشتی را بنوشد، مانند صوفیها به حالتی مست و سرشار خواهد بود و در حالت سماع سرور و شوق وارد میشود.
هوش مصنوعی: اگر زاهد میخواهی بدانی که ذکر و یاد خدا چه تاثیری دارد، به صدای شاد و نشاتانگیز میپیروزی از سوی میخانه گوش کن.
هوش مصنوعی: من به آن فرد دیوانه که برای عشق لیلی مجنون شده است، عشق میورزم. زیرا در غیر این صورت، در هر شهری و محلهای، دیوانهای وجود دارد که بدون هیچ دلیلی در معرض دید عموم است.
هوش مصنوعی: در دل شخص سادهدل عشق علی را جستجو کن، زیرا که افراد با وجود محدودیتها و منابع ناچیز، میتوانند حتی در بیابانهای خالی به نور و ثروت واقعی دست یابند.
هوش مصنوعی: هر کس که به تفسیر و نصیحت واعظان گوش دهد و از افسانههای عشق و زیباییهای محبوبان صحبت کند، نمیتواند به راحتی از جادو و فریب این سخنان رهایی یابد.
هوش مصنوعی: پوشش پرهیزکاری خود را با حالتی خاص و غیرعادی بینظم کن تا رقبای تو، لباس عاشقانه و آزاد دلانهای به تو بپوشانند.
هوش مصنوعی: هر مو و زیبایی تو میتواند مکانی برای صد دل باشد، اما چرا آنها را خراب میکنی و دلها را دلسرد میکنی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حال عالم سر بسر پرسیدم از فرزانهای
گفت: یا خاکیست یا بادیست یا افسانهای
گفتمش، آن کس که او اندر طلب پویان بود؟
گفت: یا کوریست یا کریست یا دیوانهای
گفتمش: احوال عمر ما چه باشد عمر چیست؟
[...]
گر بگویی عاشقی با ما هم از یک خانهای
با همه کس آشنا با ما چرا بیگانهای
ما چو اندر عشق تو یکرویه چون آیینهایم
تو چرا در دوستی با ما دو سر چون شانهای
شمع خود خوانی همی ما را و ما در پیش تو
[...]
من کیم رسوای شهر و عاشق دیوانهای
آشنا با هر غمی وز خویشتن بیگانهای
هم شوم شاد از غمش کو در دلم منزل گرفت
هم شوم غمگین که او جا کرد در ویرانهای
ترک شهرآشوب من در کشوری منزل نکرد
[...]
ای ثنا و مدح تو در لفظ هر فرزانه ای
خویش کرده مکرمات تو زهر بیگانه ای
افتخار خاندان جد خویشی در نسب
کی بود چون خاندان جد تو هر خانه ای
آنچه در توست از بزرگی کی بود در غیر تو
[...]
شعله زد شمع جمال او ز دولتخانهای
گشت در هر دو جهان هر ذرهای پروانهای
ای عجب هر شعلهای از آفتاب روی او
گشتت زنجیری و در هر حلقهای دیوانهای
هر که با هر حلقه در دنیا نیفتاد آشنا
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.