حرف آخر قافیه

قصیده شماره ۱ - له فی‌المناجات: راه گم کردم چه باشد گر به راه آری مرا

قصیده شماره ۲ - وله روح الله روحه: آن نفس را که ناطقه گویند بازیاب

قصیده شماره ۳ - وله فی‌الموعظه: گر آن جهان طلبی کار این جهان دریاب

قصیده شماره ۴ - وله فی‌الطامات: ای دل تویی و من بنشین کژ بگوی راست

قصیده شماره ۵ - فی‌منقبت امیرالمؤمنین حسین بن علی بن ابی‌طالب رضی‌الله عنهما: این آسمان صدق و درو اختر صفاست

قصیده شماره ۶ - وله روح‌الله روحه: مباش بنده آن کز غم تو آزادست

قصیده شماره ۷ - وله سترالله عیوبه: چرخ گردان روشن از رای منست

قصیده شماره ۸ - وله روح‌الله روحه: بر آستان در او کسی که راهش هست

قصیده شماره ۹ - وله فی‌طلب الحقایق: این چرخ گرد گرد کواکب نگار چیست

قصیده شماره ۱۰ - وله ایضا نورالله قبره: مستان خواب را خبری از وصال نیست

قصیده شماره ۱۱ - وله علیه الرحمه: نگفتمت که: منه دل برین خراب آباد

قصیده شماره ۱۲ - وله فی‌تقلب الاحوال: بس که بعد از تو خزانی و بهاری باشد

قصیده شماره ۱۳ - وله غفرالله‌له: چمن ز باد خزان زرد و زار خواهد ماند

قصیده شماره ۱۴ - وله فی‌بیان الحقایق: قومی که ره به عالم تحقیق می‌برند

قصیده شماره ۱۵ - وله روحه‌الله‌روحه: لاف دانش می‌زنی خود را نمی‌دانی چه سود

قصیده شماره ۱۶ - وله فی النصیحه: روزی قرار و قاعده ما دگر شود

قصیده شماره ۱۷ - فی‌الموعظة و تخلصه فی‌النعت و المناقب: دوش از نسیم گل دم عنبر به من رسید

قصیده شماره ۱۸ - وله نورالله قبره: در پیرزن نگه کن و آن چرخ پرده گر

قصیده شماره ۱۹ - وله: سر پیوند ما ندارد یار

قصیده شماره ۲۰ - وله بردالله مضجعه: زنهار خوارگان را زنهار خوار دار

قصیده شماره ۲۱ - وله رحمةالله علیه: میان کار فروبند و کار راه بساز

قصیده شماره ۲۲ - وله فی‌المناجات: گر گناهی کردم و دارم خداوندا ببخش

قصیده شماره ۲۳ - وله بردالله مضجعه: چو دیده کرد نظر دل دراوفتاد چو دل

قصیده شماره ۲۴ - وله طاب‌الله ثراه: مردم نشسته فارغ و من در بلای دل

قصیده شماره ۲۵ - وله نورالله قبره: مسلمانان سلامت به چو بتوانید من گفتم

قصیده شماره ۲۶ - وله فی فضیلة الصبح: چشم صاحب دولتان بیدار باشد صبحدم

قصیده شماره ۲۷ - وله غفرالله ذنوبه: سرم خزینه خوفست و دل سفینه بیم

قصیده شماره ۲۸ - وله غفرالله ذنوبه: بار بسیارست و راه دور در پیش ای جوان

قصیده شماره ۲۹ - وله فی شکایةالزمان: دل‌خسته همی باشم زین ملک به هم رفته

قصیده شماره ۳۰ - وله طاب‌الله ثراه: ای صوفی سرد نارسیده

قصیده شماره ۳۱ - وله نورالله مرقده: چو بد کنی و ندانی که : نیک نیست که کردی

قصیده شماره ۳۲ - وله روحه الله روحه: ای رنج ناکشیده که میراث می‌خوری

قصیده شماره ۳۳ - فی منقبة امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب کرم الله وجهه: بر کوفه و خاک علی ای باد صبح ار بگذری

قصیده شماره ۳۴ - وله نورالله قبره: عمر گذشت ای دل شکسته چه داری

قصیده شماره ۳۵ - وله بردالله مضجعه: کردم اندیشه تاکنون باری

قصیده شماره ۳۶ - وله نورالله قبره: گریان در آخر شب چون ابر نوبهاری

قصیده شماره ۳۷ - وله سترالله عیوبه: ای روزه‌دار اگر تو یک ریزه راز داری

قصیده شماره ۳۸ - وله سترالله عیوبه: هرگز به جان فرا نرسی بی‌فروتنی

قصیده شماره ۳۹ - وله نورالله قبره: گر بدینصورت که هستی صرف خواهد شد جوانی

قصیده شماره ۴۰ - وله علیه الرحمه: جهان به دست تو دادند تا ثواب کنی

قصیده شماره ۴۱ - وله غفرالله ذنوبه: اگر حقایق معنی به گوش جان شنوی

قصیده شماره ۴۲ - وله ایضا: چرا پنهان شدی از من تو با چندین هویدایی