حمداً لک یا رب تبارک و تعالی

ای نفش نگارنده بر اسفل و اعلی

ای ذات تو از خلقت و ترکیب معرا

در خواندن وصفت، متحیر دل دانا

هر کس به طریقی ره تحقیق تو پویا

[...]

از مهر علی بر دل هر کس اثری نیست

در نزد خدا طاعت او را ثمری نیست

جز حیدر و ذریه او نیست پناهی

غیر از علی و آل علی راهبری نیست

همچون اسدالله پی نصرت احمد

[...]

از تیر خطا کردن تو دل گله‌مند است

ای سخت کمان قیمت یک تیر تو چند است

هر چند بود بخت من غمزده کوتاه

الحمد که اقبال تو امروز بلند است

اهل خردم پند دهند از چه نگویند

[...]

اطراف رخت را خط شبرنگ گرفته است

افسوس که آن آینه را زنگ گرفته است

هر سو نگرم تیر جفایی به کمین است

خوش در سر بخت دل ما تنگ گرفته است

از دیر خرامیدن تیرت عجبی نیست

[...]

جز مهر تو ای مه سروکارم به کسی نیست

جز خاک سر کوی تو بر سر هوسی نیست

شد لال جرس در ره عشق تو چو داند

خوشتر ز فغان دل پر خون جرسی نیست

روزی تو کنی یاد اسیران که چو بینی

[...]

قیمت به خود از عشق تو ارزان بگذارد

خواهد که دلم پا به سر جان بگذارد

خواهم به تو هنگامه هجران بنویسم

جانا اگر این دیده گریان بگذارد

کرده سفر زنگ دل اندر خم زلف

[...]

دو شینه دل از دوری دلبر گله می‌کرد

تنگ از طمع وصل بخود حوصله می‌کرد

از آمد و شد گشت چنان قاصد آهم

کز ضعف تو گویی طلب راحله می‌کرد

هر دم بسر کوی تو از بیم رقیبان

[...]

آن مشک که در چین به صدا اعزاز خرندش

در چین سر زلف تو با ناز خرندش

اندیشه چه داری ز خطاکردن تیرت

گر بگذر از دیده بدل باز خرندش

اسرار غم عشق تو نایاب متاعی است

[...]

در ماریه خیمه چو شه جن و بشر زد

در عرش برین روح الامین دست به سر زد

نوح نجی از ماتم وی نوحه‌گر آمد

طوفان به جهان بار دگر ز اشک بصر زد

شد منفعل از فعل بشر بوالبشر از خلد

[...]

در عالم ذر هستی ذرات چو یک جا

در آینه علم خدا گشت هویدا

از راح الستی ز کف ساقی باقی

سرها همه پرشور شد از نشئه صهبا

هر طایفه‌ای بر حسب حوصله خویش

[...]

افراخت علم پادشه گل به چمن باز

فردوس صفت گشت همه تل و دمن باز

بلبل به چمن شور در افکنده چون من باز

باد سحری آمده در ملک ختن باز

وز مشک ختن کرده جوان دیر کهن باز

[...]

بشنو اگرت هست به سر شور تولی

کز لطف خداوند تبارک و تعالی

بر آل کسا داده چنین رتبه والا

واندر سر ایشان بنهاد افسر لولا

تا فاش شود در نظر بنده و مولا

[...]

زینب به حسین گفت که ای تاج سر ما

ای قافله سالار من و همسفر ما

آسوده بخوابی چه خوش از رهگذر ما

نگذاشت که بر روی تو افتد نظر ما

دیدی که چها کرد به ما چشم تر ما

[...]

یا رب نظری کن به من و چشم پر آبم

کز بیم مکافات تو اندر تب و تابم

اما کرمت برده ز دل خوف عذابم

چندان بسر کوی خرابات خرابم

کاسوده ز اندیشه فردای حسابم

[...]

دردا که شده فتنه و آشوب جهانگیر

دین‌ می‌رود از دست چو از بحر کمان تیر

گشته عقلا جمله چو دیوانه به زنجیر

سُخریه جُهّال شکسته کمر پیر

روبَه زده خرگاه در آرامگه شیر

[...]

فرداست که از رحمت حق عاصی رانده

خود را بطرب خانه فردوس رسانده

و آن کس که به شبها ز ریا نافله خوانده

بیچاره کلاهش به پس معرکه مانده

ای داده شرف زینب تو کرببلا را

مظلوم حسینم

فرش در تو کرده خدا عرش علی را

مظلوم حسینم

گر قدرت حق جلوه نمی‌کرد به ذاتت

[...]

آمد مه غم بهر عزاداری زینب

شد موسم غمخواری بی‌یاری زینب

کو شیر خدا شاه نجف تا که بیاید

در کرب و بلا بهر هواداری زینب

فریاد که از ظلم یزید آن سگ میشوم

[...]

امروز بود وقت عزای علی‌اکبر

سوزد دل عالم ز برای علی‌اکبر

هر کس که شدی طالب دیدار پیمبر

می‌کرد تماشای لقای علی‌اکبر

گردید مهیای خزان گلشن ایجاد

[...]

در حشر رسولان خلف روی خراشند

بر آتش وانفسی خود اشک بپاشند

اندر غم خویش و خبر از امتشان نیست

چون تیشه تمام از طرف خویش تراشند