سید کائنات شمع رسل

مفخر و پیشوای جمع رسل

شاهد حضرت ربوبیت

خازن گنج سر هویت

ساکن خانقاه «اَوْ اَد‌ْنی»

[...]

بلبل گلستان «‌ما اوحی‌»

شمسهٔ چرخ «‌الذی اسری»

دل او خازن خزانهٔ عشق

سر او مرغ آشیانهٔ عشق

صیت شرعش همه جهان بگرفت

[...]

تو، چه دانی چه دُرِ معنی سُفت

اندر آن دم که «لی مع الله‌» گفت

زآنکه بودست روز و شب  مطلق

ظاهرش با تو   باطنش با حق

هر که فرمان او  به جا   بگذاشت

[...]

دین حق را ز ابتدا ز رسول

جز ابوبکر کس نکرد قبول

هر چه پیغمبرش ز حق گفته

کرده باور ز صدق و پذرفته

جسم او همچو روح صافی بود

[...]

قوت دین حق ز عمّر بود

خانه دین بدو معمر بود

جگر مشرکان پر از خون کرد

کبرشان از دماغ بیرون کرد

از پی معدلت میان‌، او بست

[...]

دین شرف یافته و دنیا زین

از جمال وجود ذوالنورین

منبع جود و جامع قرآن

صدف در مکرمت عثمان

آنکه همت ورای کیوان داشت

[...]

بود حیدر در مدینه علم

حافظ و خازن خزینهٔ علم

جان جود و جهان علم او بود

بحر فضل و مکان حلم او بود

زو ظفر یافته مسلمانی

[...]

دوش چون شاهد جهان افروز

زلف شب برگرفت از رخ روز

من چو عنقا نهفته روی از خلق

شسته حرف ها زتختهٔ زرق

گاهی اندر فنا بقا جستم

[...]

گفتم ای مرهم دل ریشم

سخنت نوش جان پر نیشم

ای همایون لقای عیسی دم

وی مبارک پی خجسته قدم

ای سبک روح این چه دلداری است

[...]

خردم دوش اندرین معنی

نکته‌ای چند نغز کرد املی

گفت شهری‌که جا و مبین ماست

صحن او سقف‌گنبد اعلا‌ست

خاک او راست نکهت عنبر

[...]

گفتم ای سایهٔ الهی تو

زآنچه هستی جوی نگاهی تو

ای تو بر لوح‌کون حرف نخست

آفرینش همه نتیجهٔ توست

نشو از توست شاخ فطرت را

[...]

نیستم اندرین سرای مجاز

طاقت بار و قوّت پرواز

نه غم این طرف توانم خورد

نه بدان شهر ره توانم برد

پس همان به که گوشه‌ای گیرم

[...]

چه‌کنم باکه‌گویم این سخنم

گله از بخت یا زچرخ کنم

جگرم خون‌گرفت و نیست‌کسی

که شود غمگسار من نفسی

روزعمرم‌به‌شب رسید ونبود

[...]

بود روزی مبارک و فرخ

کاین سعادت نمود ما را رخ

در این گنجنامه بگشادم

وین سخن را اساس بنهادم

نقش این کارنامه می‌بستم

[...]

خالق خلق وایزد بی چون

فاعل کارگاه «‌کن فیکون»

هر چه آورد از عدم به وجود

از وجود همه تویی مقصود

خویشتن را نخست نیک بدان

[...]

در نگر تا که آفرید ترا ؟

از برای چه برگزید ترا ؟

خاک بودی ترا مکرم کرد

زان پست جلوهٔ دو عالم کرد

از همه مهتر آفرید ترا

[...]

تو چه پنداشتی که ایزد فرد

از پی بازیت پدید آورد!

عمر ضایع مکن به بیخردی

دور شو دور، از صفات بدی

با دد و دیو چند همنفسی

[...]

گر کنی قهر ازو نفیس شوی

ورمرادش دهی خسیس شوی

وه چه ساده دلی و چه نادان

که ندانی تو عصمت از عصیان

از صفات حمیده بگریزی

[...]

تو اگر نیک نیکی اربدبد

بدونیک تو باتو باشد خود

چون بدی‌، پس بدان که بیخردی

که خرد نیست رهنمون بدی

هر که پروردهٔ خرد باشد

[...]

اندر آن دم که مبدع اشیا

کرد نقش وجود را پیدا

قدسیان چشم بر تو بگشادند

حال را در تردد افتادند

یوسفی دیده‌اند زیبا روی

[...]