غیر خوناب نیابند به جان و دل ما

گوییا عشق به خون کرد مخمر گل ما

از ره عشق گذشتن نشد ای پیر طریق

تا که شد کوی خرابات مغان منزل ما

مشکل ما همه باشد ز خمار ای ساقی

[...]

وه که در وقت گلم زان گل رخسار جدا

گل جدا آتش من نیز کند خار جدا

از جدایی من و یار ابر ز تأثیر بهار

من جدا گریه کنان ابر جدا یار جدا

چه فراق است که جانان چو جدا گشت ز من

[...]

ساقیا باده چو ریزی به قدح بهر طرب

کی طربناک شوم گر نرسانیش به لب

عجب آن نیست که از لعل تو یابیم حیات

بی لبت اینکه بود زندگی اینست عجب

زر خرید تو بود یوسف مصری در حسن

[...]

منم و میکده و مغبچه مست امشب

هر دم از مستی او داده دل از دست امشب

چون پری هر نفس از جلوه مستانه او

کرده چون اهل جنون نعره پیوست امشب

دست چون طره گهی بر ذقنت کرده دراز

[...]

مطلب صبح ازل طلعت درویشان است

مخزن نقد ابد خلعت درویشان است

شمع خورشید که گلزار ازو شد روشن

گلی از بزمگه نزهت درویشان است

جام جمشید کزو کار جهان است عیان

[...]

دم نقد است مرا کوی مغان باغ بهشت

می کوثر به کف مغبچه حور سرشت

لوح رخسار تو آمد سبقم روز ازل

کلک قدرت چو سواد خط سبز تو نوشت

باده ده زانکه ز هر خانه سوی حق راهست

[...]

در دلم تیرگی از فرقت مشکین‌خالیست

که ازو هر نفسم آمده مشکل خالیست

مرغ دل کش نبود بال به سوی تو پرد

چه عجب از غم این دلشده فارغ بالیست

دود اندوه ملامت دل پر خون مرا

[...]

زیر نه طاق فلک غیر کجی کار کجاست؟

راستی در خم این گنبد دوار کجاست؟

دلم از خانقه و زهد و ریایی بگرفت

راه میخانه کجا ساقی عیار کجاست؟

مسجد و شیخ مرا جانب عجب افکندند

[...]

شام هجران مرا عکس رخ یار کجاست؟

بهر آن عکس می آئینه کردار کجاست؟

پی می داشتنم ساقی گل عارض کو

بهر بزم طربم ساحت گلزار کجاست؟

باعث رونق و سرمایه این بزم نشاط

[...]

ملک آفاق به جز دیر مغان این همه نیست

مایه عیش به جز رطل گران این همه نیست

واعظا این همه از باغ جنان قصه مگوی

که من و کوی کسی باغ جنان این همه نیست

دوش گفتست ز بس نعره و آشوبم باز

[...]

مانده در کوی مغان تا ابدم عاشق و مست

که شدم شیفته مغبچگان روز الست

سر نهم پیش قدح همچو صراحی هر دم

در خرابات مغان تا شده ام باده پرست

رفتم از دست ز تشویر خمار ای ساقی

[...]

یارب آن مُغبَچهٔ شوخ ز میخانهٔ کیست؟

مست در میکده از ساغر و پیمانهٔ کیست؟

سوی مسجد شده و غیرت آن می‌کشدم

پیش من گرچه یقین است که در خانهٔ کیست

گنجِ حُسن است و سوی اهلِ محبت گذرش

[...]

دل چو پروانه ز شمع رخ جانانه بسوخت

وه چه پروانه که از شعله او خانه بسوخت

موی خال تو بران شعله عارض عجب است

نشود سبز چو هر گه به زمین دانه بسوخت

عشق در سینه ام افتاد کزان سوخت دلم

[...]

من و میل الف قامت آن حورسرشت

بر سرم چون که قضا در ازل این حرف نوشت

چشم دارم که دهد پیر مغان از سر خم

چو به رندان لحد زیر سرم باید خشت

مطلب نخل وفا از چه که دهقان قضا

[...]

باز دل تفرقه در توبه و طامات انداخت

ساغر می زده خود را به خرابات انداخت

این طرف غلغله از خیل خرابات افکند

آن طرف دغدغه در اهل مناجات انداخت

هادیش همت رندان شد اگر نی خود را

[...]

تا گدایی در میکده آیین منست

رخنه‌ها از مژه مغبچه در دین منست

زان دم از یاری می می‌زنم ای شیخ که او

همدم فیض‌رسان دل غمگین منست

تا که در دیر شدم جرعه کش پیر مغان

[...]

کافر عشقم و سودای بتان دین منست

خاک بتخانه شدن شیوه و آیین منست

اثر نعل سم رخش تو و پای سگت

در شب تیره هجران مه و پروین منست

چون ز میخانه برون آیم و هشیار شوم

[...]

باز در دیر مغان عربده مستانست

سخن از گنج فشانی تهی دستانست

مطرب از همت حاتم چه سرود آراید

که فلک پست ترین منزل سر مستانست

دادن جان و ستاندن ز لب ساقی پرس

[...]

باشدم خرمی از هر چه درین عالم ازوست

از غمش نیز دلم شاد بود کین هم ازوست

نبود هیچ تفاوت ز نشاط و غم دهر

به وصالم چو نشاط و به فراقم غم ازوست

زخم هجرش به دلم مرهم وصلش بر وی

[...]

سر وحدت که درو خلوتیان حیرانند

گر ز رندان خرابات بپرسی دانند

دفتر و خرقه ما وجه خماری نه بس است

گرچه بر هر طرف میکده می گردانند

با همه بیخبری درد کشان می عشق

[...]