چو برگشتن آراست شاه و سپاه

زمین را ببوسید جابلق شاه

ورا گفت کای شاه آزاده خوی

نمانده ست کاری جز این آرزوی

که در کشورم روستایی ست خَوش

[...]

یکی کرد صندوق رویین بساخت

دگر نغز فوّاره ای برفراخت

یکی قفل پولاد برزد بر اوی

که نتوان گشادن کس از هیچ روی

چو پردخته شد کوش ازآن آگهی

[...]

به راه بیابان به جایی رسید

که آبی که بود ایستاده بدید

کسانی که مصروع بودند و سست

به دل ناتوان و به تن نادرست

همه خنده ای خوش بر ایشان فتاد

[...]

وزآن جایگه کوش ره برنوشت

یکی گِرد آن پادشاهی بگشت

به شهر ظرش چون به دریا رسید

پس آباد و خرّم یکی شهر دید

در او گنبدی ساخت هشتاد گز

[...]

دگر شارسْتانی ست از سیم ناب

به شکل عقابی سر اندر سحاب

که اندازه زآن بر نشاید گرفت

طلسمی بزرگ است و جایی شگفت

یکی نغز سیمرغ پرداخته

[...]

یکی چار طاقی بنزدیک شهر

شده زهرِ آن شهر از او پادزهر

برآورده دیوارش از زرّ پاک

نه چوب و نه سنگ و نه خشت و نه لاک

ز زر بر نهاده بر او چار در

[...]

جهاندیده گوید که بنیاد این

فگنده ست ماهنگ، دارای چین

دگر گفت کان کوش پیشین نهاد

ندارد کس آن روزگاران به یاد

نداند جز از راز داننده کس

[...]

به افریقیه اندر دو کوه است باز

یکی پَست بالا و دیگر دراز

بفرمود تا در میان دو کوه

برآورد استاد دانش پژوه

طلسمی دگر ساخت داننده کوش

[...]

وزآن پس جهاندیده کوش سترگ

رها کرد راه بد و خوی گرگ

چو برگِرد آن پادشاهی بگَشت

به فرمان او شد همه کوه و دشت

ز هر کشوری ساو و باژ آمدش

[...]

ز ما آفرین بر جهان آفرین

که او سزد بر جهان آفرین

برآرنده مردم از تیره خاک

نگارنده تن بدین جانِ پاک

فرازنده ماه و مهر و سپهر

[...]

پذیره محمد سرِ راستان

کزو شد جهانی پر از داستان

به یک شب دو گیتی سراسر بدید

پس آنگه سوی قاب فوسین رسید

براق اسب بد جبرئیلش دلیل

[...]

اگر خویشتن را ببینی درست

به یزدان ترا راه باید نخست

تو خود خویشتن را ندانی همی

سخن بر زبان خیره رانی همی

از آوردگه چون نداری نشان

[...]

کس اندر جهان جاودانه نماند

ترا پیش یزدان بهانه نماند

تن تو بسانِ سپه ساخته است

زدانش درفشی برافراخته است

همه مایه تن به مغز اندر است

[...]

فزون گشته ده سال تا روزگار

برآشفت بر نامور شهریار

سر تاجداران ملکشاه شاه

از آن گه که شد سوی آن بارگاه

جهان همچو دریا درآمد به جوش

[...]

چنین گفت دهقان موَبدنژاد

چو بر ما دَرِ داستان برگشاد

که تاج از کیومرث فرخنده پی

یکایک بیامد به کاوسِ کی

چو کاوس کِی کرد فرمان دیو

[...]

چو بنشست بر تخت شاهنشهی

نهاده چو بر سر کلاه مِهی

بزرگان ایران زمین را بخواند

فراوان سخن‌های نیکو براند

چو دستان و چون رستم پیلتن

[...]

مرا گفت کز شاه کشمیر صور

فرستاده‌ای پیشم آمد ز دور

مرا خواند و رفتم بدان بارگاه

چو دیدم من آن پادشاهی و گاه

از آن فَرّ خیره فرو ماندم

[...]

که این نامه از رستم تیز چنگ

بَرِ شاه کشمیر باهوش و سنگ

خرد پرور و گُرد آزاده خوی

دلیر و سرافراز و پرخاشجوی

تو آگاهی ای شاه روشن روان

[...]

بدین سان همی رفت بر راه دور

همین تا در آمد به ایوان صور

پس آنگه خبر شد سوی شهریار

که آمد ز رستم یکی نامدار

بفرمود پس شه که راهش دهند

[...]

چنان دید کز سوی ایرانیان

یکی کُرّه‌ای شد پی مادیان

بیامد دوان تا بَرِ تخت اوی

نکرد ایچ اندیشه از بخت اوی

لگد زد فراوان که نتوان شمرد

[...]