چو برگشتن آراست شاه و سپاه

زمین را ببوسید جابلق شاه

ورا گفت کای شاه آزاده خوی

نمانده ست کاری جز این آرزوی

که در کشورم روستایی ست خَوش

[...]

یکی کرد صندوق رویین بساخت

دگر نغز فوّاره ای برفراخت

یکی قفل پولاد برزد بر اوی

که نتوان گشادن کس از هیچ روی

چو پردخته شد کوش ازآن آگهی

[...]

به راه بیابان به جایی رسید

که آبی که بود ایستاده بدید

کسانی که مصروع بودند و سست

به دل ناتوان و به تن نادرست

همه خنده ای خوش بر ایشان فتاد

[...]

وزآن جایگه کوش ره برنوشت

یکی گِرد آن پادشاهی بگشت

به شهر ظرش چون به دریا رسید

پس آباد و خرّم یکی شهر دید

در او گنبدی ساخت هشتاد گز

[...]

دگر شارسْتانی ست از سیم ناب

به شکل عقابی سر اندر سحاب

که اندازه زآن بر نشاید گرفت

طلسمی بزرگ است و جایی شگفت

یکی نغز سیمرغ پرداخته

[...]

یکی چار طاقی بنزدیک شهر

شده زهرِ آن شهر از او پادزهر

برآورده دیوارش از زرّ پاک

نه چوب و نه سنگ و نه خشت و نه لاک

ز زر بر نهاده بر او چار در

[...]

جهاندیده گوید که بنیاد این

فگنده ست ماهنگ، دارای چین

دگر گفت کان کوش پیشین نهاد

ندارد کس آن روزگاران به یاد

نداند جز از راز داننده کس

[...]

به افریقیه اندر دو کوه است باز

یکی پَست بالا و دیگر دراز

بفرمود تا در میان دو کوه

برآورد استاد دانش پژوه

طلسمی دگر ساخت داننده کوش

[...]

وزآن پس جهاندیده کوش سترگ

رها کرد راه بد و خوی گرگ

چو برگِرد آن پادشاهی بگَشت

به فرمان او شد همه کوه و دشت

ز هر کشوری ساو و باژ آمدش

[...]