|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از جهانی کهن و دیرینه سخن می‌گوید و به اهمیت تاریخ و یادآوری آن اشاره می‌کند. او معتقد است که تنها دانای واقعی، یعنی کسی که به رازها آگاه است، می‌تواند به‌خوبی از گذشته آگاه شود. هیچ‌کس جز آن دانا نمی‌تواند به‌طور کامل آن روزگاران را به یاد آورد.
هوش مصنوعی: آدمی که تجربه زیادی در زندگی دارد، می‌گوید که دلیل اصلی این وضعیت و آشفتگی، ماهیته یا طبیعت زندگی است که ناخوشایند و پر از پیچیدگی است.
هوش مصنوعی: دیگر گفت که کسی یادش نیست آن روزگارانی که کوش‌های پیشین وجود داشت.
هوش مصنوعی: تنها کسی که رازها را می‌داند، خود دانای راز است و دیگران از آن مطلع نیستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.