چنین گفت گوینده داستان

که برگفت از گفته باستان

که چون سام سالار ایران زمین

دگر باره زد خیمه بر دشت چین

بفرمود کآمد به پیشش دبیر

[...]

دگر ره چو فرهنگ با زور و چنگ

درآمد به خرگه بسان پلنگ

چو سهلان ورا دید از آن بردمید

بزد دست و شمشیر کین برکشید

یکی حمله آورد و بر شد غریو

[...]

از آن رو سوی سام شد آگهی

دگر پیش تسلیم با فرهی

که آمد نهنکال همچون نهنگ

به پیکار تو تیز کرده دو چنگ

فرستاد فغفور چینش به کین

[...]

سپیده غو نای و آواز کوس

برآمد که گردون بشد سندروس

چو طاووس خورشید پر برکشید

ز آفاق شد زاغ شب ناپدید

برآورد عنقای خور بال و پر

[...]

سرای تذروان فرخنده کام

بدین گونه گفتند از کار سام

که از آبگین چون مگس دور شد

به بوی عسل دفع زنبور شد

جنیبت برون برد از آن رزمگاه

[...]

سراینده مرغان بستان سرای

ازین گونه گشتند دستان سرای

که چون سام نیرم علم برکشید

می روشن از ساغر زر کشید

رخ آورد چون شاه خاور به چین

[...]

چو بگذشت پاسی از آن تیره شب

ز گردش همان جانش آمد به لب

به پا خاست آن لحظه فرخنده سام

به نزد پری‌دخت آمد به کام

چو مه طالع از برج نیک‌اختری

[...]

درا ای سهیل یمانی به برج

برا ای عقیق یمانی به درج

گذر کن ز معموره آب و گل

سفر کن به معموره جان و دل

قلم در قلم حرف افلاک کش

[...]

ز پیر خردمند موبدنژاد

شنیدم که روز دگر بامداد

چو رخشنده شد صبح گیتی فروز

سر از چادر شب برون کرد روز

شب‌آهنگ بر زد سر از راه بام

[...]

برفت و بیاورد آن اژدها

شهنشه نگه کرد بر ابرها

یکی دیو دیدش چو البرز کوه

که بودی زمین زیر پایش ستوه

منوچهر گفتا که ای پرگزند

[...]

چنین است آئین گردان سپهر

که گاهیش کینه بود گاه مهر

قراری ندارد جهان با کسی

که باشد جهان را جهانجو بسی

که گه سور و گه درد و گه ماتم است

[...]