ای ناگزران عقل و جانم

وی غارت کرده این و آنم

ای نقش خیال تو یقینم

وی خال جمال تو گمانم

تا با خودم از عدم کمم کم

[...]

ای دیدن تو حیات جانم

نادیدنت آفت روانم

دل سوخته‌ای به آتش عشق

بفروز به نور وصل جانم

بی‌عشق وصال تو نباشد

[...]

آمد بر من جهان و جانم

انس دل و راحت روانم

بر خاستمش به بر گرفتم

بفزود هزار جان به جانم

از قد بلند و زلف پشتش

[...]

ای مهر تو در میان جانم

و ای نام تو بر سر زبانم

تو خوب چو باغ ارغوانی

من زشت چو کشت زعفرانم

از بردن نام و زلف و خالت

[...]

چون با خودم از عدم کم ام کم

چون با تو بوم همه جهانم‌

بپذیر مرا و رایگان دار

هر چند که رایگان گرانم.

از تف دل آتشین دهانم

زان نام تو بر زبان نرانم

ترسم که چو صبر از غم تو

نام تو بسوزد از زبانم

فریاد کز آتش دل من

[...]

ای یاد تو مونس روانم

جز نام تو نیست بر زبانم

گر پیر بوم و گر جوانم

ره مختلف است و من همانم

در مرحله‌ای که ره ندانم

پیداست که نکته چند رانم

زین سحر سحرگهی که رانم

مجموعه هفت سُبع خوانم

ساقی به نفس رسید جانم

تر کن به زلال می دهانم

آواره ز خان و مان چنانم

کز کوی به خانه ره ندانم

کز عشق به غایتی رسانم

کو ماند اگر چه من نمانم

کی تاج سر و سریر جانم

عذرم بپذیر ناتوانم

کاین دل‌شده را چنانکه دانم

کوشم که به کام دل رسانم

تا من به نوازشی که دانم

او را به سزای او رسانم

لشگر ز قبیله‌ها بخوانم

پولاد به سنگ درنشانم

آن روی نه که آشنات خوانم

وان دل نه که بی‌وفات دانم

تدبیر دگر جز این ندانم

کاین جان به سر تو برفشانم

روزی دو که با تو هم‌عنانم

خالی مشو از رکاب جانم