ای دل تو مرا به باد دادی

از بس که نمودی اوستادی

از دست تو در بلا فتادم

آخر تو کجا به من فتادی

چند از تو مرا نکوهش آخر

[...]

هجرانک محرق فؤادی

اعراضک زاید ودادی

با حسن تو کاسدست امروز

بازار هر آنکه بد روادی

عش فی فرح و فی سرور

[...]

گفتی که سپاس کس مبر بیش

کز دهر به بخت نیک زادی

آری منم از دعای پیران

خورده بر کشت‌زار شادی

باقی شدم از هدایت عم

[...]

گر هفت گره به چرخ دادی

هفتاد گره بدو گشادی

روزی به مبارکی و شادی

بودم به نشاط کیقباد‌ی‌

هرکس که جز این سخن گشادی

نشنودی و پاسخش ندادی

ای کاش که بر من اوفتادی

خاکی که مرا به باد دادی

زین پند خزینه‌ای که دادی

بر سوخته مرهمی نهادی

وابری که از آن طرف گشادی

جز آب لطف بدو ندادی

بردی و بدان غریب دادی

کز وی سخن غریب زادی

از قوم وی ار سری فتادی

بر دست بُرنده بوس دادی

در خاک عرب نماند بادی

کز دختر من نکرد یادی

شکّر ز قِمَطر برگشادی

شربت کردی ولی ندادی

بر گردن گور تکیه دادی

بر ران گوزن سر نهادی

یک نعل بر اَبرَشم ندادی

صد نعل در آتشم نهادی

آواز گشاده چون منادی

می‌گردد در میان وادی

سر بر سر خاک او نهادی

بر خاک هزار بوسه دادی

ای عشق، کجا به من فتادی؟

وی درد، به من چه رو نهادی؟

ای هجر، به جان رسیدم از تو

بس زحمت و دردسر که دادی

از یار خودم جدا فکندی

[...]

روز طرب است و سال شادی

کامروز به کوی ما فتادی

تاریکی غم تمام برخاست

چون شمع در این میان نهادی

اندیشه و غم چه پای دارد

[...]

دستار مرا گرو نهادی

یک کوزه مثلثم ندادی