توحید و موحد و موحد

این جمله طلب کنش را حمد

یک فاعل و فعل او یکی هم

گه نیک نماید و گهی بد

خمخانه و جام و ساقی ما

[...]

ای گشته بجسم و جان مقید

برخیزد و زهردو شود مجرّد

وی مانده ز جنت حقایق

دور از پی جنت مخلد

در دوزخی و بهشت خواهی

[...]

هر چند کش از نسب پدر تو

لیک از پدری رهش بدر بود

بیخ املیش کنده می شد

صد ره می مرد و زنده می شود

آن کز غم جان سرشک نگشاد

سنگی باشد نه آدمیزد

نوبت چو به آن رمیده افتاده

از پوست به دوست دیده بگشاد

خواند»انالله راجعون «

از نوک مژه سرشک خون راند

وحدت چو احد نمود واحد

مشهود چو بودعین شاهد

چون لیس کمثله شنیدی

یعنی که نبود ذات زائد

ذرات به آفتاب پیدا است

[...]

هر دم زجهان عشق سنگی

بر شیشه ی نام و ننگم آید

چون اندیشم زهستی ی تو

از هستی خویش ننگم آید

شادم که داد وعده به فردای محشرم

[...]

نقص کرم است آن که قدرش

در حوصله ی امید گنجد

ما خانه خراب گشتگان را

در دل غم خانمان نگنجد

ای خواجه تو مرد خود فروشی

رخت تو در این دکان نگنجد

یا دوست گزین کمال یا جان

در خانه دو میهمان نگنجد

از فیض امام فیض شاید

جامی ز می الست گیرد

از فیض امام فیض شاید

جامی ز می الست گیرد

حسن تو ره دل مرا زد

داروغه مگر خبر ندارد

گشتند چو جانیان مرتد

غارتگر ملت محمّد

سالار رسل، کریم و امجد

شاهنشه ملک دین احمد

الا یا صبا نجدمتی هجت من نجد

لقدزادنی مسراک و جدا علی وجد

باد آمد و بوی عنبر آورد

بادام شکوفه بر سر آورد

ما خانه خراب کردگان را

در دل غمِ خانمان نگنجد