هر کس که بود در آن حوالی

از سفره رزق دست خالی

شد کالبدش ز هوش خالی

لیلی به سرش دوید حالی

شد راحله ز آب و زاد خالی

زد دم ز وداع آن حوالی

ای دل تو همیشه در وصالی

حیران جمال ذوالجلالی

مفتاح خزاین وجودی

گنجینه گنج بی زوالی

از عز و شرف ملک نیابد

[...]

چون دل همه خانه ها شمالی

هر یک چو بنای چرخ عالی

بیند همه عمر خاک مالی

آنرا که بود دو دست خالی

آن آیه ی صنع لایزالی

صد زین، به نگاه کرده خالی

مانند کمان ز حسن عالی

صد خانه نموده اند خالی

افسانه ای از مجاز خالی

پیرایهٔ نکته های حالی

کلکم به ترانه های حالی

گسترده نعیم لایزالی

یعسوب جهان، علیّ عالی

کز حق به دو عالم است والی

گو: بشکند از چمن نهالی

گو : کم شود از افق هلالی

نقصی ز چه حال سوی حالی

افزوده کمال بر کمالی

چون کاسه و کیسه‌‌ گشت هر دو

ار باده و زرّ و سیم خالی

جز زهد و ورع چه چاره دارد

دردی کش رند لاابالی

با خلق ندارداتصالی

نه جاه طلب کند نه مالی

ای بار خدای لایزالی

ذات تو عری ز خلق و عالی

پیوسته کنم گنه که بر من

عفو تو رسد علی‌التوالی

شاه دو سرا علی عالی

آیینه ی ذات لایزالی

ای شاهد بزم بی زوالی

وی مهر سپهر لایزالی

آئینه مهر روی توحید

تمثال جهان بی مثالی

ای شوخ حریف بی محابا

[...]

قومی همه رند و لاابالی

بیرون ز تصور خیالی

افسوس که جای تُست خالی

ای خانم درة المعالی

افسوس که جای تُست خالی

ای خانم درة المعالی

افسوس که جای تست خالی

[...]