صاحب عادل وزیر شاه معظم

صدر خجسته پی عزیز مکرم

سرور عالم که هست از نیت نیک

عالمیانرا بشفقت پدر و عم

خرم و خوش باش کز قبل اوست

[...]

شاعرکی تاز باز یافه درآیم

هر نفسی تاز را بزخم درآیم

تا ز چو دیدم زمانش ندهم یکدم

تا بنمایم وثاق و حجره و جایم

گرد پلاس خر دریده نگردم

[...]

چون چنبر عنبرین بنفشه در هم

گاهیش قدم فرق و گهی فرق قدم

اذا کنت قوت النفس ثم هجرتها

فلم تلبث النفس التی انت قوتها

جان و جهانم تویی و گرت نبینم

یکسر بد روز باد جان و جهانهم.

هست امیدم که خاک پای تو گردم

بار خدایا بدین امید رسانم

گر سلسلهٔ زلفت در دور چنان پیچد

در پیچِ نماز خود دوزخ به دعا خواهم

روی سیه و موی سفید آوردم

چشمی گریان، قدی چو بید آوردم

چون خود گفتی که ناامیدی کفر است

[...]

این دست دل از دامنِ تن باز کشم

این بارِتن از گردنِ جان برگیرم

شاعری امروز مر مراست مسلم

از شرف مدحت اتابگ اعظم

حضرت قایم مقام صدر قدر قدر

احمد عیسی خصال میر خضر دم

آنکه به رای رزین مربی‌گردون

[...]

نامه نوشتم به دلربای خود از قم

کای بت شیرین‌سخن سلام علیکم

در قم از ری به طمطراق زدم تخت

لیک به یزد این دو روزه می‌رسم از قم

مردمِ چشمم ز یُمنِ خدمتِ خسرو

[...]

بود و نبود اسمی از تکوُن آدم

آدم تنها نه بلکه خلقت عالم

هستی او سکه زد به نقد پر و کم

چرخ بر کاخ او بنائی مبهم

طفلی کز تشنگی به غم شده مدغم

جست و برآورد دست و خست رخ از غم

گردن و سر گاه راست کرد و گهی خم

شه ز گلویش کشید تیر و همان دم

حالی دارم پریش و وضعی درهم

مرغی دلی مبتلای دام دو صد غم

از ستم آسمان و کید مه و مهر

روزم جمله شب است و شب همه مظلم

آمدن از این سپس بلار به کشتی

[...]

هیچ شگفتی ز هر چه هست بعالم

نیست عجیب‌تر ز چشم خیره آدم

می‌خورد از روزگار نیش پیاپی

باز طمع زو کند بنوش دمادم

هر چه کم آری ز دهر خواهی از و بیش

[...]

ای سبب خلق و آفرینش عالم

وی به تو فخریه کرده حضرت آدم

گرچه به ظاهر ز آدمی تو مؤخر

لیک به معنا ز آدمی تو مقدم

فخرت این بس شها! که نیست به عالم

[...]

هر که شد اندر حریم قرب تو محرم

شاهی او شد به کائنات مسلم

نسل بنی‌آدم از تو گشت مکرم

گرنه تو را بنگرد به قالب آدم

ای شرف و اشرف نتایج آدم

شادی احباب در عزای تو ماتم

ماه صفر را غم تو کرده محرم

بهر تو ای نور چشم آدم و عالم

زد علم عدل یار باز به عالم

بر همه عالم فکنده پرتو پرچم

سر نهان آشکار گشت به دنیا

شاهد معنی ظهور کرد در این دم

محتسب عدل کرد شحنه انصاف

[...]

دانا باید ز روی فکر زند دم

تا ز پس دم زدن همی نخورد غم

هست سخن مرد را ترازوی دانش

نیست بسنجیده مرد تا نزند دم

جز بسخن کان ترازوی هنرستی

[...]

بزم طرب ساز و کن فراز در غم

سادهٔ زیبا بخواه و بادهٔ درغم

خون سیاووش ریز در کف موسی

قبلهٔ زردشت زن به خیمهٔ رستم

مطرب‌! چون ساختی نوای همایون

[...]

وان علی و باقر است و جعفر و کاظم

باز رضا و تقی دو بحر مکارم

پس تقی و عسگری دو فخر عوالم

خاتم ایشان که هست حجت قائم