چرخ یکی حلقهٔ انگشترین

بر سر یک حلقه هزاران نگین

گرم شود بر همه بی هیچ کین

پس ز حیا در رود اندر زمین

خواست که پیشش ز سپهر برین

ماه فرود آید و بوسد زمین

از رخ خود، پیش تو، خاقان چین

صورت چین کرده بروی زمین

تیره شود مشعلهٔ نور عین

دل به مصلا کشد از کعبتین

گر خبری داری از آن و از این

چشم گشا بوالعجبی را ببین

نیم تنی ملک جهان را گرفت

گشت فقیری شه روی زمین

پای نه و چرخ به زیر قدم

[...]

نیم تنی ملک سلیمان گرفت

چشم گشا قدرت یزدان ببین

پای نه و چرخ به زیر رکاب

دست نه و ملک به زیر نگین

ملک خدا می دهد اینجا که راست

[...]

جنّت اعمال می خوانند این

نیکوئی کن تا جزا یابی چنین

هم غرض گردش چرخ برین

هم سبب سکه سطح زمین

دوستی اش حبل متین یقین

بندگیش عروه وثقی وتین

من به جهان داغ تو دارم همین

در من مسکین به حقارت مبین

کرد اثر ناله زارش، ببین

گشت دعایش به اجابت قرین

صوفی درویش صبوری گزین

باش به درد و غم او همنشین

روی نهاد او به کف پای این

شاد شد او زین خبر نازنین

ای رخ تو جنت اهل یقین

لعل تو سرچشمه ماء معین

پرده زلفت ز رخ افتاد دور

«ازلفت الجنة للمتقین »

متقی آنست که دامان دل

[...]

صورت یاسین بود آن «یا» و «سین »

در رقمش از همه بالا نشین

هست گلی رسته در او آتشین

غنچه آن گلشن چرخ برین

قافیه کم یاب چو دیبای چین

وزن سبک سنگ چو ماء معین

سینه پاکیزه اش از کبر و کین

حقه پر گوهر حق الیقین

شعله زند از دل محنت قرین

آتش آنش ابدالآبدین