چو رایت‌های سلطان را بدیدند

چو دیو از نام یزدان دررَمیدند

به فرمانش زبانهاشان بریدند

به دیده میل سوزان در، کشیدند

چو گردشهای گردون را بدیدند،

ز آذرماه روزی برگزیدند؛

و یا دیوان به گردون بردویدند

که گفتار سروشان می‌شنیدند

همانگه نای رویین دردمیدند

سر پیکر به دو پیکر کشیدند

در آن هفته به یکدیگر رسیدند

چنان کز هیچ کس رنجی ندیدند

نه یوزانم سوی غرمان دویدند

نه بازانم سوی کبگان پریدند

به ده روز آن بیابان را بریدند

ز مرو شاهجان زی ری رسیدند

زنی را از دو گیتی برگزیدند

هم از مادر هم از شاهی بریدند

نگارا تا مرا از تو بریدند

حسودانم به کام دل رسیدند

مرا اکنون کز آن دلبر بریدند

حسودانم به کام دل رسیدند

بگفتند آن جفا کز هم بدیدند

سخنهای جفا کز هم شنیدند

خروش و های هویی برکشیدند

سرای ویس پر دشمن ندیدند

دلیران از کمین بیرون دویدند

چو برگ مرد خنجر برکشیدند

ز موبد سالیان سختی کشیدند

پس از مرگش به آسانی رسیدند

مهار عمر خود چندان کشیدند

که فرزندان فرزندان بدیدند

روان هر دوان در هم رسیدند

به مینو جان یکدیگر بدیدند

چو میلِ شِکّرش در شیر دیدند

به شیر و شِکّرش می‌پروریدند

ملک فرمود تا خنجر کشیدند

تکاور مرکبش را پی بریدند

دوم چون مَرکبت را پی بریدند

وزان بر خاطرت گردی ندیدند