نخستین جوهر روحانیان کرد

که او را نز مکان و نز زمان کرد

به دو ماه آن ولایت را چنان کرد

که کس باور نکردی کاین توان کرد

برآن دز نیز شهرو همچنان کرد

بیامخت آنچه برج آسمان کرد

مرا دیدار تو ایزد چو جان کرد

ابی جان زندگانی چون توان کرد

زمینی بر لب رودی نشان کرد

مر آن را زیر خاک اندر نهان کرد

تو گفتی دیدگانش در فشان کرد

بدان مهری که اندر دل نهان کرد

تبیره بر در خسرو فغان کرد

که چندین راه شاها چون توان کرد

سحرگه کار ایشان را چنان کرد

که باغش داغگاه هردوان کرد

بدین بار او به جان من نه آن کرد

که با آن خود شکیبایی توان کرد

تنم را آرزومندی چنان کرد

که از دیدار بیننده نهان کرد

کنون کار مرا امشب چنان کرد

که از خوبی به کام دوستان کرد

نهانی شکر دادار جهان کرد

که او فرجام موبد را چنان کرد

شوانم خواب در مرز گلان کرد

گلم واچید و خوابم را زیان کرد

باغبان دید که مو گل دوست دیرم

هزاران خار بر گل پاسبان کرد

چو طالع موکب دولت روان کرد

سعادت روی در روی جهان کرد

برفت آن ماه و آن صورت نهان کرد

به گل خورشید پنهان چون توان کرد‌؟!

فرنگیس اولین مرکب روان کرد

که دولت در زمین گنجی نهان کرد

فلک چون جام یاقوتین روان کرد

ز جرعه خاک را یاقوت‌سان کرد

شکایت را به شیرینی نهان کرد

ز شیرینان شکایت چون توان کرد!؟

چو بحر عمر او کشتی روان کرد

مرا نه‌، جمله عالم را زیان کرد

بزیر بالش آن زن نهان کرد

که یعنی خون زن نامهربان کرد