چنین زرد و نوان مانند نالی

نکرده‌ستم غم دلبر غزالی

نه آنم من که خنبانید یارد

مرا هجران بدری چون هلالی

نه مالیده است زیر پا چو خوسته

[...]

نگر تا از بلای او ننالی

که گر نالی ز ناله بر محالی

ز منظر همچو گوهر با کمالی

ز مخبر همچو بشکسته سفالی

بدو گفت ار بنالی ور ننالی

مرا زشتی و یا خوبی سگالی

بدان روزی که از تو شد چه نالی

وزآن روزی که نامد چه سگالی

چو زیر چنگ پیش من بنالی

دو رخ بر خاک پای من بمالی

بسا روزا که تو پیشم بنالی

دو رخ بر خاک پای من بمالی

اگرچه بی وفا بد سگالی

به درد من تو از من بیش نالی

مرا گویند بیهوده چه نالی

چرا چندین ز بد مهری سگالی

دلم گوید مرا از بس که نالی

به ناله بر، نالان را همالی

چرا کردار بیهوده سگالی

ز بخت نیک و روز نیک نالی

ز بخشودن همی بر وی بنالی

و لیکن تو بدین ناله وبالی

الا تا بر زمین و بر حوالی

ز دیبا گسترد نیسان نهالی

مبادا گیتی از دو شاه خالی

ز شه بونصر و خسرو بوالمعالی

ز هر دو خصم پست و دوست عالی

[...]

مرا وقتی خوشست امروز و حالی

قدحها پر کنید و حجره خالی

که داند تا چه خواهد بود فردا

بزن رود و بیاور باده حالی

رهی دلسوزتر از روز هجران

[...]

سحرگاهی به نزد خواجه رفتم

که بفزاید مرا جاهی و مالی

به دست خواجه در، ده بدر دیدم

کز آن هر بدر بود او را ملالی

درآمد مرغکی وانگه به منقار

[...]

بنانک مستعد بالنوال

و شأنک غالب فی کل حال

تو آن شاهی که اقلیم خرد را

خجسته طالع و فرخنده فالی

و امرک لو خصصت به الثریا

[...]

نباشی یک زمان از عشق خالی

که دایم در بلای زلف و خالی

کرا در سر خرد باشد، ندارد

سر از سودای زلف و خال خالی

همی تا عارض چون بدر بینی

[...]

چو بر مُشگویه کردی مَشگ‌مالی

همه مُشگو شدی پرمَشک‌حالی

ز هر نقشی که بنمود او جمالی

گرفتند اختران زان نقش فالی

چو خندان گردی از فرخنده‌فالی

بخندان تنگ‌دستی را به مالی