به تخت آسمان چون شاه خاور

ز فتح دیو شب کج ماند افسر

طلسم انگیز دیوان فسون ساز

ز هر سو جادویی کردند آغاز

به جای طاعت از تأ ثیرافسون

[...]

جوابش داد اندر شهر ترهت

که معمورست خلق از ناز و نعمت

جنک فرمانده آن بوم یکروز

نشسته بر سریر ملک فیروز

پریزادان چندی در هوا دید

[...]

ز ره رفتن زمانی نارمیدند

به روز جشن در ترهت رسیدند

در آن مجمع پی بخت آزمایی

همی کردند رایان خود نمایی

یکی بر جِیش بی اندازه نازان

[...]

دل جسرت به غایت شادمان شد

همان ساعت خوشش آمد روان شد

چو داد این مژده بخت کیقبادی

زده کوس سفر با طبل شادی

به دست نوبتی کوس سفر ساز

[...]

مهیا آمد از بهر سواری

به پیل آسمان پیکر عماری

چو خرگاهی زده در کوهساری

چو فانوس فروزان از ح صاری

به شوق عاشق آن معشوق سرمست

[...]

سعادت هر که را شد سایه گستر

شود دلخواه بختش سیر اختر

به دولت محنتش گردد فراموش

به یار نازنین خواهد هم آغوش

به خوشوقتی زید نازان مه و سال

[...]

چو جسرت در اود بنشست دلشاد

به جا آورد شکر حق ز اولاد

به خلو ت مصلحت جست از وزیران

نهان پرسید کای روشن ضمیران

مرا عمر آخر آمد گشته ام پیر

[...]

سحر چون ماند بر سر شاه چین تاج

ز بند آسمان شد ماه اخراج

مه برج شرف رام جوان بخت

ولیعهد خدیو آسمان تخت

به شادی جلوس آمد به درگاه

[...]

چو قصد غسل کرد آن سرو گلرنگ

به آب زندگی شد آشنا گنگ

کنار آب رفت آن رشک مهتاب

فکند از سایه، آتش در دل آب

کشید از بر پرند زعفرانی

[...]

چو پیش آمد بران رای خردمند

ز عشق زن بلای هجر فرزند

ز روبه بازی این گرگ اخضر

پدر شد یوسف خود را برادر

ندانست این که بی دیدار محبوب

[...]

به پایان چون رسید ایام ماتم

وزیران مشورت کردند با هم

به پیش برت گفتند این سخن را

که شاها! تازه کن عهد کهن را

بباید شد ز ملک اکنون خبردار

[...]

برت آن کفش چوبین بست بر سر

عزیزش داشت از صد تاج گوهر

به نومیدی از آنجا باز گردید

نیامد رام تنها باز گردید

برون شهر اود آمد بایستاد

[...]

چو سیاحان به عزم جای دیگر

صنم همره روان شد با برادر

به هر صحرا و کوه و دشت و وادی

شدی مشغول سیر نام رادی

به ترک دولت از دلدار دلخوش

[...]

بهر جا کش سراغ عابدی یافت

برای دیدنش مشتاق بشتافت

بدین آیین در آمد با سمنبر

به منزلگاه سربتک رکیسر

جوانی خوش لقا با روی ساده

[...]

چنین تا بر در دیری رسیدند

بتی افتاده اندر خاک دیدند

به خواری و خس و خاشاک گمنام

چنان اکنون بتان در شهر اسلام

نه چون دیگر بتان سنگین بنا بود

[...]

شکار آورد روزی آن ظفرکیش

گوزن و آهوان را از عدد بیش

به سیتا داد کاین صید فراوان

بکن قسمت برین صحرا نشینان

چو بخشی ح ص ه های مرد و زن را

[...]

جهانگیر فلک با روی روشن

چو از زرین جزوکه داد درشن

درآمد گرم اندر چشم عشاق

که نیلوفر به درشن بود مشتاق

از آن گرمی دلش شد آنچنان شاد

[...]

خرامان آن دو سرو از گشت گلشن

رسیده در وطنگاه ستیچن

به دلجویی ستیچن کرد تعظیم

به پیش آمد به صد تعظیم و تکریم

دلاسا داد و گفتش خیر بادی

[...]

چو مژده یافت زان اقبال جمشید

سهیل آمد به استقبال خورشید

به ره شد رو به رو با رام، جسرت

قران کردند با هم دین و دولت

به منزل بردش از ره آن یگانه

[...]

چو رام از خدمت آن نیکنامان

به طرف جوی شد سرو خرامان

به جای ی کش سهیل او را نشان داد

در آن گلشن زمین زد گام خون باد

کنار آب جاری خال خالی

[...]