شبی حلّاج را دیدند در خواب

بریده سر بکف مانند جلّاب

بدو گفتند چونی سر بریده

بگو تا چیست این جام گزیده

چنین گفت او که سلطان نکونام

[...]

ز خود بگذر که مائی عین مایی

که از دیدار خود ما مینمائی

زخود بگذر جهان جان نظر کن

از این گفتار کل خود را خبر کن

زخود بگذر تمامی باش قائم

[...]

شود واصل حجابش دور گردد

به معنی صورت منصور گردد

شود واصل نبیند جز یکی او

حقیقت حق شود کل بیشکی او

از اشترنامه این بهتر نمودم

[...]

مگر میرفت آن روباه شادان

دوان هر سوی در کوُه و بیابان

رسید از ناگهان نزدیک راهی

بکنده بر سر آن راه چاهی

چهی بس دور و دلوی بسته بر او

[...]

دلا زین چاه آخر چند اشتاب

کنی چون عاقبت گشتی تو غرقاب

دلا تا چند از این چه درشتابی

چو زین چاهت خلاصی مینیابی

درون چاهی و هیچت خبر نه

[...]

بده جان گر خبر داری در این تو

زمانی بازدان عین الیقین تو

بده جان از سر شوق و ارادت

که تا یابی عیان اندر سعادت

بده جان و ببین گم کرده را باز

[...]

چنین دارم من از آن پیر خود یاد

کز این معنی او شد جان من شاد

که وقتی در ره چین بود مردی

که در دریا سفر بسیار کردی

قضای حق بُد آن پیر پُر اسرار

[...]

پسر گفت ای پدر گفتی حقیقت

کجا گنجد حقیقت در طریقت

طریقت گوی با من نی ز تحقیق

که تا دریابم از عین تو توفیق

کسی هرگز وجود خویش گشتست

[...]

بقدر خود نظر میکن نمودت

پدر گفت ای پسر آخر چه بودت

مرا ره گم مکن اینجای بابا

که مسکن دیدهام در عین ماوا

در این بحر سعادت راه دیدم

[...]

پسر گفت ای پدر قول حدیثت

ترا بر من چنین دامی خبیثست

همه در عالم جان عین جانان

توئی در بود من اسرار پنهان

منم در عین کشتی بحر اعظم

[...]

منم دریای لاهوتی اسرّار

که در دریا شوم من ناپدیدار

منم دریای علم وحکمت حق

که خواهم گفت اینجا راز مطلق

منم دریای دید جمله مردان

[...]

در این دریا همه ترسست و بیمست

عذاب صورت و عین الجحیم است

در این دریا همه خوف و رجایست

عذابست و نمودار بلایست

در این دریا همه سرگشتگی دان

[...]

در این دنیا همه عین غرور است

در اینجا قبض و بسط و ظلم و نورست

در این دنیا همه زهر است و خواری

در آنجا جان جان گر پایداری

در این دنیا چه خواهی کرد آخر

[...]

میان کشتی آنجا بود پیری

بمعنی و بصورت بی نظیری

بقدر خویشتن واصل بدش او

همه اسبابها حاصل بدش او

میان جمله مردان بود او مرد

[...]

جوابش داد کای پیر پراسرار

چه جوهرها فشاندستی ز گفتار

ترا زیبد که گوهر میفشانی

که راز من در اینجا می تو دانی

گواه من توئی اینجا حقیقت

[...]

بدو گفت ای دل و جان دستگیرم

که تو هستی جوان، من زار و پیرم

تو خواهی رفت میدانم یقین من

ببین در اولین و آخرین من

زمن فارغ مشو یک لحظه ای پیر

[...]

ز اوّل جمله اشیاهست پیدا

که هر یک درچه خواهد بود پیدا

ز اوّل جان و صورت باشد و بس

نداند هیچکس جز حق مراین بس

ز اوّل صورت اندر تخت این خاک

[...]

کنون ای پیر خواهم رفت دریاب

توئی صورت به نزد ما تو بشتاب

کنون ای باب خواهم رفت دریاب

که گشتم من زحیرت عین غرقاب

کنون ای باب خواهم شد حقیقت

[...]

چو راه شرع بسپاری خدائی

تو و او هر دو یکی بی جدائی

چو قطره سوی این دریا شود زود

عیان قطره در دریا یکی بود

شریعت قطرهٔ تو بحر دارد

[...]

چو منصور این حقیقت راست برگفت

نمود جوهر اسرار بر سُفت

در آن دریا بصورت برخمید او

ز چشم جمله گشتش ناپدید او

مثال برق آنجاگاه بشتافت

[...]