نبودی حقّ و من بودی همیشه

زدی بر پای خود آن روز تیشه

فلک ز آنجا که دارد رسم و پیشه

که کوشد در جفاکاری همیشه

طلب کردن همیشه کهتران را

بود مر مهتران را کار و پیشه

ز مرغان گرچه کمتر بود هدهد

سلیمانش طلب کردی همیشه

توکل بر خدا باید همیشه

نه بر تیر و کمان و کار و پیشه

درین محنتسرا یک عشق پیشه

نزد چون من به پای خویش تیشه

چو گردد شاه عالم عدل پیشه

شود آسایش گه گه همیشه

مکن بد کانکه کرد این شیوه پیشه

یقین دانم که بد بیند همیشه

تویی صوفی سرشت زهد پیشه

ردا افکنده در گردن همیشه

که مردی کش بود این کار پیشه

که سنگ خاره فرساید به تیشه

گر افسرده‌ست یا تقلید پیشه

تواش صورت پرستی دان همیشه

گر آن صورت که او سازد به تیشه

به بیند مرغکی تقلید پیشه

چو باده سوی لب آید همیشه

ز دست دیگری مانند شیشه

زوجد سبزه در این سبز بیشه

کول را خنده میآید همیشه

فرو شد آبروی خود همیشه

خرد از بهر پای خویش تیشه

ز خوبی پیش سنگ او همیشه

کند چون بت پرستان سجده شیشه

برای جستجوی آب تیشه

به هرسو می دواند نخل ریشه

بود تا در کف دستش همیشه

درو گوهر چو دندان کرده ریشه

ز نخل انبه ی آن کهنه بیشه

زمین چون انبه گشته پر ز ریشه

کند گل بر سر دستار، ریشه

شود فولاد سبز از آب تیشه

جهانی خدمت او کرده پیشه

زند هر کس به سوی خویش تیشه