دوام دولت اندر حق شناسی‌ست

زوال نعمت اندر ناسپاسی است

به روز چارشنبه مه سه و بیست

ز روزه خلق اندر بهترین زیست

چه داند خوی چرخ بی‌وفا چیست

وزین گردنده ثابت در جهان کیست

چه حالست این و این جوش از پی چیست؟

برین زندانی این بخشایش از کیست؟

ملک در پیش شیرین زار بگریست

که چند از یک دگر فارغ توان زیست

چو روشن کردمت کاین کوهکن کیست؟

تو نیزم باز گو تا نام تو چیست؟

بگفتش عشقبازی را نشان چیست

بگفتا آنکه داند در بلا زیست

ز بی کامی دلم تنگ آمد از زیست

تو میدانی که کام چون منی چیست

به خوش خوئی توان با دوستان زیست

چو بدخو دوست باشد دشمنی چیست

وگر پرسی که بیتش را عدد چیست

چهار الف و چهارست و صد و بیست

بزرگان عراقی را بگویید

که چاکر بس که اینجا بینوا زیست

از اینجا رجعتش سوی خراسان

درین ده روزه باشد غایتش بیست

گر اصحاب خراسانش بپرسند

[...]

جهان پر گنج و این افلاس از چیست

نمیدانم چرا این گنج مخفیست

دگر کردی سؤال از من که من چیست

مرا از من خبر کن تا که «من» کیست؟

جز از من اندر این صحرا دگر کیست

بگو با من که تا صوت و صدا چیست

ز حال خویشتن پرس این قدر چیست

وز آنجا باز دان کاهل قدر کیست

مسلمان گر بدانستی که بت چیست

بدانستی که دین در بت‌پرستی است

نمی‌گویم که مادر یا پدر کیست

که با ایشان به عزت بایدت زیست

مرا باری بگو تا خال و عم کیست

وز ایشان حاصلی جز درد و غم چیست

زکوه اولیا دانستهٔ چیست

فدا کردن به جای نیمهٔ بیست

فدا کرد او همه نی نیمی از بیست

که دانست آچه خواهد داد باقی است