چو من رفتم یکی شب نارمیدی

چو مرغی از سرایم بر پریدی

تو در گیتی جز او دلبر ندیدی

ازیرا بر بتانش بر گزیدی

اگر سیریت نامد زانگه دیدی

نه من گفتم سخن نه تو شنیدی

ز مهر ویس چندان رنج دیدی

کنون بنگر که از وی چه شنیدی

بجز مهر و وفا از من چه دیدی

که یکباره دل از مهرم بریدی

ز من بینی همین غم کز تو دیدی

چشی از من همین کز تو چشیدی

به گیتی هر که نام من شنیدی

به زشتی پوستین بر من دریدی

نوند کام من چندان دویدی

کجا اندیشها در وی رسیدی

همان جانم از تن بر پریدی

اگر با تو چنین روزی بدیدی

مرو را گفت مشکیا تو دیدی

ز رامین بی وفاتر یا شنیدی

من آن بودم به پاکی کم دیدی

به خوبی از جهانم بر گزیدی

خیالم گر به خواب اندر بدیدی

گمان بردی که بر شاهی رسیدی

گرامش کردی آن نیکی که دیدی

ز من وز شه به هر کامی رسیدی

اگر مرگ من آنگه در رسیدی

مگر چشمم چنین روزی ندیدی

چو اورا با دگر کسها ندیدی

ز نادانی هوای از گزیدی

مرا در موی سر آمد سفیدی

هنوز اندر دلم نامد نویدی

دلش هرگه ازو پندی شنیدی

چو مرغ سربریده برتپیدی

به دایه گفت هرگز مهر دیدی

چو مهر من به گیتی یا شنیدی

ترا آخر چنان سازد که دیدی

تو خود دانی چه سختیها کشیدی

نیاب من به روی خود بدیدی

در فس بی نیازی بر کشیدی