بگفتار عجایب در پریدم

ازو مقصود صد معنی بدیدم

روان سوی کتب خانه دویدم

ز بعد ساعتی بروی رسیدم

یکان جامی ز دست شه چشیدم

من این زهر هلاهل را ندیدم

ز نسل بوذر غفّار دیدم

بتون از وی معانیها شنیدم

کرا قدرت که گویدحق بدیدم

و یا گوید که از او این شنیدم

توئی جانان به جز تو من ندیدم

ز تست این جملهٔ گفت و شنیدم

چو در توحید جز یکی ندیدم

یکی را در یکی یکی گزیدم

چو جانانی ترا از جان گزیدم

چو جانانی به جز جانت ندیدم

حجاب نور و ظلمت را بریدم

جمال دوست من بیشک بدیدم

سپردم راه حق تا حق بدیدم

ز عین مصطفی در حق رسیدم

سراب از دور همچون آب دیدم

بمردم تشنه چون آنجا رسیدم

عیان جاودان اینجا بدیدم

ز حق بینی به کام دل رسیدم

از اشترنامه من این برگزیدم

که در عالم از این بهتر ندیدم

خدا را عین جزو و کل بدیدم

در این دریا بدید حق رسیدم

چو حق دیدم فنای خود گزیدم

که در عین بقای کل رسیدم

بگو با من که راز تو ندیدم

عجب امروز در ذاتت رسیدم

بسی در دل جفای تو کشیدم

به امّیدی بکوی تو دویدم

تو لعنت کردی و رحمت گزیدم

که در رحمت منش لعنت بدیدم

چو کافر گشتم و کفران گزیدم

ز کفران روی خوبت باز دیدم

مرا این بُد که سّر تو بدیدم

نکردم سجده و لعنت گزیدم