فرو بارید طوفان بر سر من

چو از پیری مرا مجروح شد روح

بماندم از قدم تا فرق در غرق

کزین طوفان نه کشتی ماند نه نوح

نه تو از علم القرآن بصد روح

نهادی پیش ما انگشت بر لوح

صبا چون جلوهشان دادی بصدروح

نهادی هر یکی انگشت بر لوح

امیرالمؤمنین است آدم و نوح

امیرالمؤمنین اندر تنم روح

دگر پرسی ز سرّ کشتی نوح

که بر من ساز این ابواب مفتوح

توی آدم توی شیث و توی نوح

تو ابراهیم و تو موسی و توی روح

توئی حال و توئی قال و توئی روح

ز تو گردان شده کشتیّ هر نوح

در اینجا هم فلک هم عرش و هم لوح

دمادم میدهد ذرّات را روح

ز لفظت این چنین آسایشِ روح

درون دل فتاد از عینِ مفتوح

توئی عرش و توئی فرش و توئی لوح

که جانها رادهی در عین تن روح

ز احمد گر شوی واصل تو چون نوح

بیابی اندر اینجا قوّت روح

طلبکار تو کرسی گشته با لوح

که تا بوئی بیابندت از آن روح

از آن حضرت نَفَخْتُ فیه من روح

دمید اندر وجود او و هم نوح

گهی از آدم و مرگاه از نوح

که تا او را فزاید قوّتِ روح

شما را میکنم واصل من از لوح

شما را میدهم هر لحظه صد روح

ز شاگردان نظر کن بعد از آن لوح

که تا سر یابی اینجاگاه و صد روح

من از لعنت در آن ساعت که از نوح

نظر کردم مرا آمد از آن روح

ز نور دیده بنگر جنّت و لوح

کز این نور است هر لحظه ترا روح

دل آگاه میباید که چون نوح

در این دریا بیاید قوّت روح

بنور دیده دیدم در قلم لوح

ز نور دیده دیدم بیشکی روح