نه از گفتار رامین نرم شد سنگ

نه از سرما بهارش گشت بی رنگ

کجا این نامه گر خوانی تو بر سنگ

ز سنگ آید به گوشَت نالهٔ چنگ

سپر دارند پهناور گه جنگ

چو دیواری نگاریده به صد رنگ

همی ننگ آمدش برگشتن از جنگ

ز گرگان سوی آمل کرد آهنگ

چو او در جنگ آرد تیغ در چنگ

ندارد پیل یشک و شیر نر چنگ

بیابان در وغا بر تیغ او تنگ

پلنگ از هیبتش ماننده رنگ

دهد خواهندگان را سیم چون سنگ

[...]

گرفته با درنگ از روی من رنگ

گرفته باد رنگ از گل به نیرنگ

شده بر لاله کوه و بوستان تنگ

گرفته جای او را نار و نارنگ

برآید نیمروزان ابر شبرنگ

[...]

خوشا حال لحاف و بستر آهنگ

که میگیرند هر شب در برت تنگ

خوشا حال لحاف و بستر آهنگ

که می‌گیرند هر شب در برت تنگ

دلی دیرم ولی دیوانه و دنگ

زَدَستِم شیشهٔ ناموس بر سنگ

ازین دیوانگی روزی برآیم

که در دامان دلبر برزنم چنگ

وای آن روجی که در قبرم نهند تنگ

ببالینم نهند خشت و گل و سنگ

نه پای آنکه بگریزم ز ماران

نه دست آنکه با موران کنم جنگ

دلی دیرم چو مو دیوانه و دنگ

زده آیینهٔ هر نام بر سنگ

به مو واجند که بی‌نام و ننگی

هر آن یارش تویی‌، چه نام و چه ننگ

چو قفل رومی آوردی در آهنگ

گشادی قفل گنج از روم و از زنگ

خدایش تیغ نصرت داده در چنگ

کز آهن نقش داند بست بر سنگ

لب و دندانش از آن در سنگ زد چنگ

که دارد لعل و گوهر جای در سنگ

که کار آمد برون از قالب تنگ

کلید‌ت را گشادند آهن از سنگ

چو زنبور‌ی که دارد خانهٔ تنگ

در آن خانه بود حلوا‌ی صد رنگ

طرفداران کوه آهنین‌چنگ

به رجم حاسدش برداشته سنگ

اگر خواهد به آب تیغ گل رنگ

برآرد رود روس از چشمهٔ زنگ

اگر عشق اوفتد در سینهٔ سنگ

به معشوقی زند در گوهری چنگ

چو صاحب‌سنگ دید آن نقشِ ارژنگ

فروماند از سخن چون نقش بر سنگ